تشنج چیست؟ علائم و درمان آن

تشنج یا Seizures یک پدیده عصبی پیچیده است که می‌تواند در هر سن، جنس و پیش‌زمینه‌ای بروز کند. دوره‌های حملات شامل فعالیت الکتریکی غیرطبیعی در مغز می‌شود و طیف وسیعی از علائم را ایجاد می‌کند که از یک فرد به فرد دیگر متفاوت است. در این مقاله، ما اطلاعات بسیار کامل و جامعی را درباره تشنج در اختیار شما قرار می‌دهیم و سعی می‌کنیم تمام جنبه‌های این عارضه پیچیده را بررسی کنیم. این مطلب جنبه آموزشی و اطلاع رسانی دارد، در صورت مشکل به دکتر مغز و اعصاب مراجعه کنید.

تشنج چیست؟

تشنج یک موج ناگهانی و کنترل‌نشده فعالیت الکتریکی در مغز است که منجر به اختلال موقتی در عملکرد طبیعی مغز می‌شود. این تخلیه الکتریکی غیرطبیعی می‌تواند منجر به علائم مختلفی شود؛ از تغییر هوشیاری و رفتارهای غیرعادی گرفته تا لرزش و اسپاسم عضلانی. حملات ممکن است یک‌بار اتفاق بیفتد، اما اگر دوباره تکرار شود، ممکن است فرد، مبتلا به صرع (یک اختلال عصبی مزمن که با تشنج‌های مکرر مشخص می‌شود) تشخیص داده شود.

علل تشنج

درک علل حملات برای تشخیص دقیق و مدیریت موثر آن بسیار مهم است. تشنج می‌تواند توسط عوامل مختلفی ایجاد شود و شناسایی علت زمینه‌ای برای ارائه درمان مناسب ضروری است. در این‌جا برخی از دلایل رایج این اختلال را بررسی می‌کنیم.

صرع (Epilepsy)

صرع علت اصلی تشنج‌های مکرر است. این عارضه یک اختلال عصبی مزمن است که با عدم‌تعادل در فعالیت الکتریکی مغز مشخص می‌شود. اگرچه علت دقیق صرع اغلب ناشناخته است، اما می‌تواند تحت‌تأثیر عوامل ژنتیکی، آسیب‌های مغزی یا ناهنجاری در ساختار مغز قرار گیرد.

آسیب‌های مغزی (Brain Injuries)

صدمات تروماتیک مغزی ناشی از تصادف، افتادن یا سایر اشکال ضربه به سر می‌تواند خطر Seizures را افزایش دهد. تأثیر ضربه بر ساختار یا عملکرد مغز ممکن است منجر به تخلیه الکتریکی غیرطبیعی شود و Seizures را ایجاد کند.

عفونت (Infections)

عفونت‌هایی که بر مغز تأثیر می‌گذارند، مانند مننژیت یا آنسفالیت، می‌توانند باعث حملات شوند. التهاب ناشی از این عفونت‌ها می‌تواند فعالیت طبیعی مغز را مختل کند.

اختلالات متابولیک (Metabolic Disorders)

برخی از اختلالات متابولیک، مانند هیپوگلیسمی یا عدم‌تعادل در الکترولیت‌ها، می‌توانند باعث تشنج شوند. نوسانات سطح قند خون یا الکترولیت‌های ضروری مانند سدیم و کلسیم می‌تواند بر ثبات الکتریکی مغز تأثیر گذاشته و سبب حمله شود.

عوامل ژنتیکی (Genetic Factors)

برخی از افراد ممکن است استعداد ژنتیکی برای حملات داشته باشند. برخی مشکلات ژنتیکی یا جهش‌ها می‌توانند احتمال Seizures را افزایش دهند.

تومورهای مغزی (Brain Tumors)

وجود تومورها در مغز می‌تواند در عملکرد طبیعی این ارگان اختلال ایجاد کرده و باعث حملات شود. محل و اندازه تومور نقش به‌سزایی در بروز تشنج دارد.

قطع برخی از داروهای خاص (Drug Withdrawal)

قطع ناگهانی برخی داروها، به‌ویژه داروهایی که بر سیستم عصبی مرکزی اثر می‌گذارند، می‌تواند منجر به حملات شود. این مشکل اغلب در افراد وابسته به موادی مانند الکل یا بنزودیازپین‌ها مشاهده می‌شود.

انواع تشنج

حملات می‌تواند به‌اشکال مختلف ظاهر شود که هر کدام ویژگی‌ها و علائم مشخصی دارند. درک انواع مختلف Seizures برای تشخیص دقیق و درمان مناسب بسیار مهم است. در این‌جا چند نوع رایج از این عارضه را بررسی می‌کنیم.

تشنج عمومی (Generalized Seizures)

این تشنج‌ها هر دو طرف مغز را تحت‌تأثیر قرار می‌دهند و معمولاً سبب از دست‌دادن هوشیاری می‌شوند. انواع تشنج عمومی عبارتند از:

• حملات تونیک-کلونیک (Tonic-Clonic Seizures): با سفت‌شدن (فاز تونیک) و به‌دنبال آن تکان‌خوردن ریتمیک (فاز کلونیک) مشخص می‌شود.
• حملات ابسنس (Absence Seizures): دوره‌های کوتاه خیره‌شدن یا نبودن در حال، که اغلب به دلیل ماهیت ظریف آن‌ها مورد توجه قرار نمی‌گیرد.

تشنج کانونی یا جزئی (Focal Seizures)

حملات کانونی از ناحیه خاصی از مغز منشأ می‌گیرد و ممکن است شامل از دست دادن هوشیاری باشد یا نباشد. انواع تشنج کانونی عبارتند از:

• حملات کانونی ساده (Simple Partial Seizures): شامل حرکت یا اختلالات حسی بدون از دست‌دادن هوشیاری است.
• حملات کانونی پیچیده (Complex Partial Seizures): شامل تغییر هوشیاری است و ممکن است منجر به حرکات تکراری و بی‌هدف شود.

تشنج عمومی ثانویه (Secondary Generalized Seizures)

این حملات در ناحیه خاصی از مغز شروع می‌شوند، اما سپس به کل مغز گسترش می‌یابند. آن‌ها اغلب به‌عنوان تشنج کانونی شروع شده و به‌نوع عمومی تبدیل می‌شوند.

تشنج آتونیک (Atonic Seizures)

حملات آتونیک که به.عنوان حملات قطره‌ای (drop attacks) نیز شناخته می‌شود، شامل ازدست‌دادن ناگهانی تون عضلانی است که منجر به سقوط یا افتادن فرد می‌شود.

تشنج میوکلونیک (Myoclonic Seizures)

با تکان یا انقباضات ناگهانی و مختصر عضلانی مشخص می‌شود. این حملات می‌توانند بر گروه‌های عضلانی خاصی تأثیر گذاشته یا کل بدن را درگیر کنند.

تشنج کلونیک ((Clonic Seizures

در حملات کلونیک، حرکات ریتمیک و مکرر در عضلات وجود دارد. این تشنج‌ها اغلب مرحله تونیک را در تشنج‌های تونیک-کلونیک بروز می‌دهند.

تشنج در کودکان

حملات در کودکان می‌تواند از نظر تظاهر و تاثیر بسیار متفاوت باشد. انواع خاصی از تشنج بیشتر در جمعیت کودکان مشاهده می‌شود و رویکرد تشخیص و درمان ممکن است متفاوت باشد. ملاحظات کلیدی در ایجاد این حملات در کودکان به‌شرح زیر هستند:

تب بالا

کودکان خردسال، به ویژه در سنین 6 ماه تا 5 سال، ممکن است دچار تشنج‌های ناشی از تب بالا شوند که در اثر افزایش سریع دمای بدن در طول یک بیماری ایجاد می‌شود که معمولاً ناشی از عفونت است.

عوامل ژنتیکی

برخی از کودکان ممکن است استعداد ژنتیکی برای حملات داشته باشند. برخی مشکلات، تغییرات ژنتیکی یا جهش‌ها می‌توانند حساسیت به حملات را به‎خصوص در کوکان کوچک‌تر بیشتر کند.

اختلالات رشدی

کودکان مبتلا به اختلالات رشدی مانند طیف اختلال اوتیسم یا فلج مغزی ممکن است در معرض خطر بیشتری برای این حملات باشند.

صدمات هنگام تولد

عوارض حین زایمان که منجر به کمبود اکسیژن یا ضربه به مغز نوزاد می‌شود، می‌تواند منجر به افزایش احتمال حملات در دوران نوزادی یا کودکی شود.

عفونت‌ها

عفونت‌هایی که بر سیستم عصبی مرکزی تأثیر می‌گذارند، مانند مننژیت یا آنسفالیت، می‌توانند منجر به حملات در کودکان شوند.

اختلالات متابولیک

برخی از اختلالات متابولیک که فرآیندهای شیمیایی طبیعی را در بدن مختل می‌کنند، می‌توانند باعث حمله شوند.

جراحت سر

ضربه به سر، که اغلب با تصادف یا سقوط اتفاق می‌افتد، می‌تواند باعث آسیب ساختاری به مغز و افزایش خطر حملات شود.

قطع دارو

نوزادان متولد‌شده از مادرانی که در دوران بارداری از داروهای خاصی استفاده کرده‌اند، ممکن است دچار تشنج شوند. علاوه بر این، ترک دارو در کودکان نیز می‌تواند منجر به حملات مکرر شود.

علت تشنج در جوانان چیست؟

نوجوانی دوره رشد سریع جسمی، عاطفی و عصبی است. اگرچه بسیاری از افراد در این گروه سنی از سلامت خوبی برخوردار هستند، برخی دیگر ممکن است مشکلات مختلفی از جمله تشنج را تجربه کنند که چالش‌های منحصر‌به‌فردی را در این مرحله حیاتی از زندگی برای آن‌ها ایجاد می‌کند. علل تشنج در نوجوانی شامل موارد زیر است:

صرع (Epilepsy)

صرع در نوجوانی ممکن است ایدیوپاتیک (با علت ناشناخته) یا مرتبط با عوامل ژنتیکی، آسیب‌های مغزی یا عفونت باشد.

تغییرات هورمونی (Hormonal Changes)

بلوغ باعث تغییرات هورمونی قابل‌توجهی می‌شود که می‌تواند بر عملکرد مغز تاثیر بگذارد. در برخی از نوجوانان، نوسانات هورمونی ممکن است به شروع حملات کمک کند.

آسیب‌های مغزی (Brain Injuries)

آسیب‌های مغزی ناشی از ضربه مغزی در دوران نوجوانی، چه به دلیل حوادث ورزشی باشد و یا تصادفات، می‌تواند خطر حملات را افزایش دهد.

عوامل ژنتیکی (Genetic Factors)

برخی از نوجوانان ممکن است به دلیل استعداد ژنتیکی زمینه‌ تشنج داشته باشند.

عفونت‌ها (Infections)

عفونت‌هایی که بر مغز تأثیر می‌گذارند، مانند آنسفالیت یا مننژیت، می‌توانند منجر به حملات شوند. نوجوانان ممکن است در معرض این عفونت‌ها قرار بگیرند و سلامت عصبی آن‌ها دچار مشکل شود.

کم‌خوابی و استرس (Sleep Deprivation and Stress)

تغییرات سبک زندگی و فشارهای تحصیلی در دوران نوجوانی می‌تواند به‌عواملی مانند کمبود خواب و استرس کمک کند که خود ممکن است آستانه حملات را کاهش دهند.

تاثیر تشنج نوجوانی بر زندگی روزمره نوجوان

این حملات در افراد نوجوان، می‌تواند تاثیرات زیادی را بر زندگی روزمره آن‌ها بگذارد. برخی از این تاثیرات به‌شرح زیر هستند.

مشکلات تحصیلی

حملات می‌تواند تمرکز و یادگیری را مختل کرده و مشکلات تحصیلی مختلفی را برای نوجوانان ایجاد کند. ارتباط منظم بین معلمان، کادر درمان و والدین برای ارائه حمایت‌های لازم، ضروری است.

تأثیرات اجتماعی و عاطفی

نوجوانان ممکن است به دلیل انگ مرتبط با تشنج، چالش‌های اجتماعی و عاطفی مختلفی را تجربه کنند. مشاوره، کمپین‌های درمان جمعی و دوستان خوب می‌تواند درک و پذیرش آن‌ها را تقویت کند.

محدودیت‌های رانندگی

در بسیاری از نقاط جهان، افراد با سابقه تشنج با محدودیت‌هایی در رانندگی مواجه می‌شوند که به‌طور بالقوه بر استقلال آن‌ها تاثیر می‌گذارد. نوجوانانی که دچار حمله می‌شوند، ممکن است برای رانندگی در سال‌های بعد، با محدودیت‌هایی روبرو شوند.

پایبندی به درمان

نوجوانان ممکن است با مصرف دارو مشکل داشته باشند. این امکان وجود دارد که نخواهند دارو بخورند و یا در دوز و زمان مصرف داروها سهل‌انگاری کنند. والدین و مربیان باید در این زمینه دقت لازم را داشته باشند.

تشخیص و مدیریت

کنترل و درمان حملات در نوجوانی نیازمند یک رویکرد جامع‌نگر است. با توجه به چالش‌های منحصر‌به‌فرد ناشی از عوامل عصبی و روانی، لازم است درمان نوجوانان با هماهنگی کامل کادر درمان، والدین و مربیان پیگیری شود تا این عارضه با کم‌ترین تاثیر بر فرآیند رشد و گذار به دوران بزرگسالی همراه باشد.

منظور از تشنج خفیف چیست؟

حملات خفیف به یک دوره تشنج با تأثیر محدود بر آگاهی و رفتار فرد اشاره دارد. انواع مختلف تشنج را می‌توان به‌عنوان خفیف توصیف کرد. در این‌جا انواع حملات خفیف را بررسی می‌کنیم.

تشنج جزئی ساده (Simple Partial Seizures)

حملات جزئی ساده که به‌عنوان focal onset aware seizures نیز شناخته می‌شوند، شامل فعالیت الکتریکی غیرطبیعی در ناحیه خاصی از مغز می‌شوند. این حملات معمولاً منجر به از دست دادن هوشیاری نمی‌شوند و فرد ممکن است احساسات، حرکات یا حالات تغییر‌یافته را تجربه کند.

حملات ابسنس (Absence Seizures)

حملات ابسنس، خفیف در نظر گرفته می‌شوند؛ به این معنا که اغلب کوتاه هستند و ممکن است فقط علائم ظریفی مانند خیره‌شدن را شامل شوند. با این حال، این حملات باز هم می‌توانند بر آگاهی فرد تأثیر گذاشته و به‌شکل مکرر رخ دهند.

حملات میوکلونیک (Myoclonic Seizures)

حملات میوکلونیک، که با تکان‌های ناگهانی و مختصر عضلانی مشخص می‌شوند، عموماً خفیف در نظر گرفته می‌شوند، زیرا شامل از دست دادن طولانی‌مدت هوشیاری که در سایر انواع تشنج مشاهده می‌شود، نیستند. اگرچه اصطلاح «خفیف» برای توصیف برخی از حملات استفاده می‌شود، اما لازم است که توجه داشته باشید که هر تشنجی می‌تواند تأثیر قابل‌توجهی بر زندگی فرد داشته باشد. حتی حملات خفیف ممکن است باعث ناراحتی و اختلال در فعالیت‌های روزانه شوند. تشخیص مناسب، درمان و مراقبت‌های پزشکی مداوم برای مدیریت موثر این عارضه اهمیت زیادی دارد. نباید خفیف‌بودن حملات سبب شود آن‌ها را دست‌کم گرفته و یا در درمان آن‌ها کوتاهی کنید.

عوارض بعد از تشنج

حملات تشنج می‌توانند عواقب و عوارض مختلفی را به‌همراه داشته باشد که بر سلامت کلی فرد تأثیر می‌گذارد. درک این عوارض بالقوه برای مراقبت جامع و مدیریت حملات بسیار مهم است.

صدمات و سقوط

حملات می‌تواند منجر به از دست‌دادن کنترل عضلانی و هوشیاری شوند که خود می‌توانند سبب آسیب‌های ناشی از زمین‌خوردن باشد. افراد ممکن است در اثر حملات دچار کبودی، شکستگی یا صدمات سر شوند که نیاز به مراقبت فوری پزشکی دارد.

وضعیت پستیکتال (Postictal State)

پس از تشنج، افراد ممکن است حالت پستکتال را تجربه کنند که با گیجی، خستگی، سردرد یا درد عضلانی مشخص می‌شود. این دوره از نظر مدت و شدت متفاوت است و تأثیر آن بر عملکرد روزانه می‌تواند چالش‌برانگیز باشد.

تأثیر عاطفی و روانی

حملات ممکن است باعث ایجاد چالش‌های عاطفی و روانی شوند. افراد ممکن است احساس اضطراب، خجالت یا افسردگی کنند؛ به‌خصوص اگر حملات در ملاء عام رخ دهد. پرداختن به‌تأثیر عاطفی این عارضه برای رسیدگی به سلامت کلی روان بسیار مهم است.

اختلال شناختی

حملات مکرر، به‌ویژه اگر کنترل‌نشده باشد، می‌تواند سبب اختلال شناختی شود. ممکن است مشکلات حافظه، کمبود توجه و مشکلات یادگیری ایجاد شود که بر عملکرد تحصیلی و شغلی فرد تأثیر می‌گذارد.

انگ اجتماعی

حملات می‌تواند سبب انگ اجتماعی شود و منجر به انزوا و احساس بی‌کفایتی گردد. افزایش آگاهی و تقویت درک در جوامع می‌تواند به کاهش انگ مرتبط با صرع و تشنج کمک کند.

خطر ابتلا به صرع

حملات طولانی‌مدت یا متعدد که پشت سر هم رخ می‌دهند می‌توانند منجر به بیماری صرع شوند. این وضعیت نیاز به مداخله فوری برای جلوگیری از عوارض جدی از جمله آسیب مغزی دارد.

تشنج چگونه تشخیص داده می‌شود؟

تشخیص تشنج شامل یک ارزیابی جامع توسط پزشک متخصص برای تعیین نوع، علت و مدیریت مناسب عارضه است. فرآیند تشخیص معمولاً شامل موارد زیر است:

سابقه بالینی

جمع‌آوری تاریخچه دقیق پزشکی ضروری است. اطلاعات در مورد دفعات، مدت و ویژگی‌های حملات و همچنین، هرگونه محرک احتمالی، بینش‌های مهمی را ارائه می‌دهد.

معاینه جسمی

یک معاینه فیزیکی کامل، با تمرکز بر ارزیابی‌های عصبی، به شناسایی علائم یا علل مرتبط با حملات کمک می‌کند. این معاینات ممکن است شامل ارزیابی رفلکس‌ها، هماهنگی و عملکردهای حسی باشد.

الکتروانسفالوگرام (EEG)

EEG یک ابزار تشخیصی کلیدی است که فعالیت الکتریکی مغز را ثبت می‌کند. الگوهای غیرطبیعی یا spikes در EEG می‌تواند به تایید وجود تشنج و ارائه اطلاعات در مورد نوع آن کمک کند.

تصویربرداری

تصویربرداری از مغز، مانند MRI (تصویربرداری تشدید مغناطیسی) یا CT (توموگرافی کامپیوتری)، برای شناسایی ناهنجاری‌های ساختاری، تومورها یا ضایعاتی که ممکن است در حملات نقش داشته باشند، انجام می‌شود.

آزمایش خون

آزمایش خون ممکن است برای بررسی عوامل متابولیک یا ژنتیکی که می‌تواند با حملات مرتبط باشد انجام شود. این آزمایشات به رد برخی شرایط و ارائه اطلاعات تشخیصی اضافی کمک می‌کند.

نظارت تصویری

نظارت تصویری شامل ضبط رفتار فرد در هنگام حملات است. این کار به ارتباط علائم بالینی با یافته‌های EEG کمک می‌کند و به پزشک اجازه می‌دهد تا انواع مختلف تشنج را از هم تمایز دهد.

تست تحریکی (Provocative Testing)

در برخی موارد، پزشک ممکن است از آزمایش‌های تحریکی مانند محرومیت از خواب یا محرک‌های بصری خاص برای ایجاد حملات و مشاهده ویژگی‌های آن‌ها استفاده کند.

ارزیابی روانشناسی عصب شناختی (Neuropsychological Testing)

ارزیابی روانشناسی عصب شناختی ممکن است برای ارزیابی عملکردهای شناختی و شناسایی هر ناحیه از اختلال مرتبط با حملات انجام شود. در این رویکرد مشترک، متخصصان مغز و اعصاب، صرع‌شناسان و سایر متخصصان مراقبت‌های بهداشتی برای تشخیص دقیق و ارائه برنامه درمانی باهم همکاری می‌کنند. هدف نه تنها تایید وجود حملات، بلکه تعیین علت آن‌ها و هدایت استراتژی‌های مدیریت موثر برای بهبود کیفیت زندگی فرد است.

روش‌های درمان تشنج در بزرگ‌سالان

درمان تشنج در بزرگ‌سالان، به ویژه هنگامی که با صرع همراه است، شامل یک رویکرد جامع با هدف کنترل حملات، به‌حداقل‌رساندن عوارض جانبی و افزایش کیفیت کلی زندگی است. انتخاب روش‌های درمانی تحت‌تأثیر عواملی مانند نوع حملات، فراوانی آن‌ها، علت زمینه‌ای و ملاحظات سلامت فردی است.

داروهای ضدصرع

داروهای ضد‌صرع (AEDs) یا Antiepileptic drugs اولین و رایج‌ترین درمان برای بزرگ‌سالان مبتلا به تشنج است. این داروها با تثبیت فعالیت الکتریکی در مغز عمل می‌کنند. انتخاب نوع AED به‌نوع حملات و پاسخ فردی بستگی دارد و ممکن است بر اساس اثربخشی و عوارض جانبی تغییر یابد.

رژیم کتوژنیک

رژیم کتوژنیک، با چربی زیاد و کربوهیدرات کم، در برخی از بزرگ‌سالان مبتلا به صرع اثربخشی نشان داده است؛ به‌ویژه زمانی‌که داروها ناکافی هستند. این رژیم باعث ایجاد حالت کتوز می‌شود، متابولیسم انرژی مغز را تغییر داده و دفعات حملات را کاهش می‌دهد.   بیشتر بخوانید:سیاتیک چیست؟ علائم و روش های درمان آن

تحریک عصب واگ (VNS)

VNS یا Vagus Nerve Stimulation یک روش جراحی است که شامل کاشت دستگاهی است که عصب واگ را تحریک می‌کند و می‌تواند به‌طور بالقوه شدت و دفعات حملات را کاهش دهد. این روش برای افراد مبتلا به صرع مقاوم به درمان که به‌خوبی به داروها پاسخ نمی‌دهند، در نظر گرفته می‌شود.

تحریک عصبی پاسخ‌گو (RNS)

RNS یا Responsive Neurostimulation یک گزینه درمانی پیشرفته است که شامل کاشت دستگاهی است که فعالیت مغز را نظارت می‌کند. هنگامی که فعالیت غیرطبیعی تشخیص داده می‌شود، دستگاه، تحریک هدفمند را برای جلوگیری از شروع تشنج انجام می‌دهد.

جراحی صرع

برای افراد مبتلا به انواع خاصی از تشنج که به دارو مقاوم است، ممکن است جراحی صرع در نظر گرفته شود. این جراحی با حذف یا تغییر بخشی از مغز که مسئول ایجاد تشنج است، انجام می‌شود و هدف از آن بهبود کنترل حملات بدون آسیب‌رساندن به عملکردهای حیاتی است.

اصلاح سبک زندگی

سبک زندگی، از جمله الگوهای خواب، مدیریت استرس و اجتناب از محرک‌های حملات، نقش مهمی در مدیریت تشنج دارند. اطمینان از خواب کافی، مدیریت استرس، و شناسایی و اجتناب از محرک‌های خاص می‌تواند به کنترل بهتر این عارضه کمک کند.

پیگیری منظم و تنظیم دارو

پیگیری درمان در کنترل این عارضه بسیار مهم است. لازم است بیمار در جلسات منظمی ویزیت شده و داروها و سایر اقدامات درمانی مورد نیاز مجددا تنظیم گردد. این پیگیری به‌کنترل حملات کمک می‌کند و در عین حال عوارض جانبی را به‌حداقل می‌رساند.

روش‌های درمان تشنج در کودکان

درمان این عارضه در کودکان نیازمند رویکردی مدبرانه و فردی با در نظر گرفتن عواملی مانند سن کودک، سلامت کلی و تأثیر حملات بر رشد و زندگی روزمره است.

داروهای ضد‌صرع

مشابه بزرگ‌سالان، داروهای ضد‌صرع اغلب اولین خط درمان برای این عارضه در کودکان است. انتخاب دارو بر اساس نوع حملات، سن کودک و عوارض احتمالی انجام می‌شود. نظارت و تنظیمات منظم برای بهینه‌سازی درمان ضروری است.

رژیم کتوژنیک

رژیم کتوژنیک را می‌توان برای کودکان مبتلا به صرع در نظر گرفت، به‌ویژه زمانی که حملات به‌خوبی با دارو کنترل نمی‌شود. ترکیب غذاهای پرچرب و کم‌کربوهیدرات می‌تواند تأثیر مثبتی بر دفعات حملات داشته باشد.

تحریک عصب واگ (VNS)

VNS ممکن است یک گزینه برای کودکان مبتلا به صرع مقاوم باشد که یک رویکرد غیردارویی برای مدیریت حملات ارائه می‌دهد. همان‌طور که اشاره شد، این روش شامل کاشت دستگاهی است که عصب واگ را تحریک می‌کند.

تحریک عصبی پاسخگو (RNS)

این روش درمانی در کودکان کم‌تر رایج است. اما تحریک عصبی پاسخ‌گو (RNS) ممکن است برای کودکان مبتلا به صرع کانونی که به‌خوبی به داروها پاسخ نمی‌دهند، در نظر گرفته شود. همان‌طور که اشاره شد، دستگاه کاشته‌شده بر فعالیت مغز نظارت کرده و تحریک هدفمند را انجام می‌دهد.

جراحی

جراحی یک گزینه بالقوه برای کودکان مبتلا به انواع خاصی از حملات است که به‌اندازه کافی به دارو پاسخ نمی‌دهند. تصمیم برای انجام عمل جراحی پس از بررسی دقیق سلامت کلی کودک و تأثیر بالقوه آن بر عملکردهای شناختی و رشدی انجام می‌شود.

اصلاح سبک زندگی

اصلاحات سبک زندگی در مدیریت حملات کودکان بسیار مهم است. حفظ الگوهای خواب ثابت، مدیریت استرس، و شناسایی و اجتناب از محرک‌ها به کنترل بیماری کمک می‌کند.

آموزش و حمایت خانواده

آموزش و حمایت از خانواده کودک جزء جدایی‌ناپذیر از مدیریت تشنج کودکان است. اطمینان از این‌که والدین و مراقبان به‌خوبی از وضعیت کودک، برنامه‌درمانی و موارد اضطراری احتمالی مطلع هستند، مراقبت کلی کودک را بهبود می‌بخشد.

تفاوت تشنج و صرع چیست؟

اصطلاحات «تشنج» و «صرع» اغلب به‌جای یکدیگر استفاده می‌شوند؛ با این حال، آن‌ها به جنبه‌های مشخصی از طیف مشکلات عصبی مربوط به فعالیت الکتریکی غیرطبیعی در مغز اشاره دارند.

تشنج (Seizure)

تشنج عبارت است از بروز گذرا علائم و نشانه‌های ناشی از فعالیت عصبی غیرطبیعی، بیش از حد یا هم‌زمان در مغز. این عارضه می‌تواند به روش‌های مختلفی از جمله حملات، تغییر هوشیاری یا اختلالات حسی ظاهر شود. Seizureها اغلب بر اساس ویژگی‌ها، مانند عمومی یا کانونی‌بودن، طبقه‌بندی می‌شوند و می‌توانند در پاسخ به محرک‌های خاص رخ دهند و یا بدون هیچ تحریکی ایجاد شوند.

صرع (Epilepsy)

صرع یک اختلال عصبی مزمن است که با تشنج‌های مکرر و غیرقابل تحریک مشخص می‌شود. برخلاف یک حمله منفرد، صرع زمانی تشخیص داده می‌شود که فرد دو یا چند تشنج بدون تحریک را تجربه کند. صرع می‌تواند علل مختلفی داشته باشد، از جمله عوامل ژنتیکی، آسیب‌های مغزی، عفونت‌ها یا ناهنجاری‌های رشدی. ضروری است که پزشک متخصص، صرع را از سایر بیماری‌هایی که ممکن است باعث حملات شوند، تشخیص دهد.

چگونه به فرد در حال تشنج کمک کنیم؟

دیدن این‌که فردی که دچار حمله شده است می‌تواند ناراحت‌کننده باشد؛ اما دانستن این‌که چگونه با آرامش از او حمایت کنیم، بسیار مهم است. در این‌جا مراحل کمک به فردی که دچار حمله شده است را بررسی می‌کنیم.

حفظ آرامش

خودتان را آرام نگه دارید تا بتوانید بر کمک‌کردن به فرد تمرکز کنید. بیشتر حملات کوتاه هستند و خود‌به‌خود برطرف می‌شوند. بنابراین لازم نیست نگران باشید.

اطمینان از ایمنی بیمار

اگر فرد دراز نکشیده است، او را به‌آرامی روی زمین بخوابانید تا از آسیب ناشی از زمین‌خوردن جلوگیری کنید. محیط اطراف را از نظر وجود هرگونه اجسام تیز یا خطرناک بررسی کنید و اگر چنین اجسامی در محیط هستند، آن‌ها را کنار بگذارید.

قرار دادن چیزی زیر سر بیمار

برای جلوگیری از آسیب‌دیدگی، یک جسم نرم، مانند یک ژاکت تا‌شده یا کوسن را زیر سر او قرار دهید.

بیمار را به پهلو بچرخانید

برای کمک به بازشدن راه هوایی و جلوگیری از خفگی، فرد را به پهلو بچرخانید. این کار همچنین، می‌تواند تخلیه مایعات از دهان را تسهیل کند.

بازکردن دکمه لباس‌های تنگ

برای اطمینان از این‌که فرد به راحتی تنفس می‌کند، لباس‌هایی که به گردن بیمار فشار وارد می‌کنند را بیرون آورده و یا دکمه آن‌ها را باز کنید.

زمان تشنج

به زمان شروع حمله توجه کنید. اگر تشنج بیش از پنج دقیقه طول کشید، یا اگر حمله دیگری بلافاصله شروع شد، به‌دنبال کمک پزشکی اورژانسی باشید.

حرکات را محدود نکنید

از مهار حرکات فرد خودداری کنید. اجازه دهید تشنج به‌طور طبیعی ادامه یابد.

ایجاد اطمینان خاطر

پس از پایان حمله، با آرامش با فرد صحبت کنید. به او کمک کنید تا توانایی‌های خود را بازیابد و آرامش خود را حفظ کند.

همراه بیمار بمانید

تا زمانی که فرد کاملا هوشیار شود در کنار او بمانید. برخی از افراد ممکن است پس از حمله احساس سردرگمی یا خستگی کنند.

در صورت نیاز به‌دنبال مراقبت پزشکی باشید

اگر اولین حمله فرد است یا اگر مشکل تنفسی دارد، دچار آسیب شده یا اگر تشنج دیگری فوراً به‌دنبال اولی رخ داده است، فوراً به دنبال کمک پزشکی باشید.

در برخورد با فرد دچار تشنج باید از انجام چه اقداماتی پرهیز کرد؟

اگرچه کمک‌کردن به بیمار مهم است، اما باید از انجام برخی اقدامات پرهیز کنید تا هم از ایمنی فردی که دچار حمله شده و هم افرادی که به او کمک می‌کنند، مطمئن شوید.

دست‌های بیمار را نگیرید

از مهار حرکات فرد خودداری کنید. اجازه دهید حمله به‌طور طبیعی ادامه یابد.

از قرار‌دادن اشیا در دهان بیمار خودداری کنید

این یک تصور اشتباه اما رایج است که افراد فکر می‌کنند قراردادن اشیا در دهان فرد، از گاز‌گرفتن زبانش جلوگیری می‌کند. در واقع، این کار می‌تواند باعث آسیب شود و سبب شکستن دندان‌ها و یا مسدود‌شدن راه‌های هوایی گردد.

روی شخص آب نریزید

ریختن آب روی فردی که دچار حمله شده کمکی نمی‌کند و ممکن است منجر به عوارض بیشتری شود.

خودداری از ترس

اگرچه احساس نگرانی طبیعی است، ترس بیش از حد می‌تواند توانایی شما را برای حمایت موثر مختل کند. تا حد امکان آرام باشید.

از نیروی اضافی استفاده ننمایید

از اعمال نیروی بیش از حد برای نگه‌داشتن فرد در جای خود خودداری کنید. اجازه دهید حرکات بدون مداخله غیرضروری رخ دهد.

علت تشنج ناشی از تب چیست؟

حملات ناشی از تب که به‌عنوان «تشنج تب» نیز شناخته می‌شود، نوع خاصی از حملات است که در کودکان رخ می‌دهد و با تب همراه است. این حملات عمدتاً با افزایش سریع دمای بدن، معمولاً به دلیل عفونت، ایجاد می‌شوند. عفونت‌های رایجی که ممکن است منجر به این عارضه شوند عبارتند از عفونت‌های تنفسی، عفونت‌های گوش و بیماری‌های ویروسی. این حملات معمولاً در کودکان بین سنین 6 ماه تا 5 سال و به‌طور ناگهانی رخ می‌دهد. آن‌ها معمولا کوتاه هستند و چند دقیقه طول می‌کشند. خطر حملات ناشی از تب، به‌جای دمای مطلق، با افزایش سریع دما مرتبط است. این حملات معمولاً خوش‌خیم در نظر گرفته می‌شوند و آسیب عصبی طولانی مدت ایجاد نمی‌کنند.

تشنج در خواب ممکن است؟

حملات می‌توانند در طول خواب رخ دهند. به این نوع حملات «تشنج‌های شبانه» گفته می‌شود. آن‌ها انواع مختلفی دارند و شامل حملات کانونی، تشنج‌های تونیک-کلونیک ژنرالیزه و انواع جزئی پیچیده هستند. برخی از افراد ممکن است حملاتی داشته باشند که توسط عوامل خاص مرتبط با خواب، مانند محرومیت از خواب، الگوهای خواب نامنظم، یا اختلالات خواب مانند آپنه خواب ایجاد می‌شود. این حملات می‌توانند در هر مرحله از خواب رخ دهد؛ از جمله خواب «حرکت غیرسریع چشم» (NREM) و خواب «حرکت سریع چشم» (REM). نظارت بر الگوهای خواب از طریق ابزارهایی مانند EEG شبانه می‌تواند به شناسایی حملات کمک کند. از طرف دیگر، صرع شبانه به‌شکل خاصی از صرع اطلاق می‌شود که در آن حملات عمدتاً یا منحصراً در طول خواب رخ می‌دهد. تشخیص این عارضه بدون استفاده از ابزارهای تشخیصی، ممکن است چالش‌برانگیز باشد. افرادی که حملات شبانه را تجربه می‌کنند باید اقدامات ایمنی مانند استفاده از نرده‌های تخت و اجتناب از خوابیدن بر روی سطوح مرتفع را در نظر بگیرند.

بعد از تشنج چه اتفاقی می‌افتد؟

حالت پستکتال (postictal state) به زمان پس از تشنج اشاره دارد. درک آن‌چه در این مرحله اتفاق می‌افتد برای ارائه حمایت مناسب و اطمینان از سلامت فردی که دچار حمله شده است، بسیار مهم است.

تغییرات آگاهی

حالت پستکتال اغلب با تغییر در آگاهی همراه است. ممکن است فرد گیج، بی‌حوصله یا خواب‌آلود به نظر برسد. این مرحله می‌تواند از نظر مدت‌زمان متفاوت باشد و از چند دقیقه تا چند ساعت طول بکشد.

علائم فیزیکی

علائم فیزیکی در حالت پستکتال ممکن است شامل ضعف عضلانی، خستگی، سردرد و درد عضلات باشد. این علائم می‌تواند احساس خستگی جسمی و روحی را تشدید کند.

تغییرات عاطفی

افراد ممکن است طیف وسیعی از احساسات را در حالت پستکتال تجربه کنند؛ از جمله احساس اضطراب، ناامیدی یا حتی سرخوشی. پاسخ‌های عاطفی می‌تواند به‌طور گسترده‌ای بین افراد متفاوت باشد.

اختلال حافظه

اختلال حافظه در حالت پستیکتال شایع است. ممکن است فرد در به خاطر آوردن وقایع منتهی به حمله یا خود حمله مشکل داشته باشد.

دوره نقاهت

مدت زمان وضعیت پستکتال متفاوت است و افراد ممکن است برای بهبودی کامل به زمان نیاز داشته باشند. استراحت، هیدراتاسیون و محیطی آرام می‌تواند به بهبودی کمک کند.

نیاز به پشتیبانی

در طول وضعیت پستکتال، افراد ممکن است نیاز به حمایت داشته باشند. فراهم‌کردن یک محیط آرام و درک بیمار می‌تواند به‌کاهش اضطراب و سردرگمی او کمک کند.

چگونه می‌توانم متوجه شوم که به تشنج مبتلا هستم؟

افراد مبتلا به تشنج یا صرع اغلب می‌توانند تا حدودی مشکل خود را تشخیص دهند. میزان آگاهی فرد از بیماری متفاوت است و تا حد زیادی به نوع حملاتی که تجربه می‌کند و سطح هوشیاری او در طول و بعد از تشنج بستگی دارد.

آگاهی در هنگام حملات

در برخی موارد، افراد در طول انواع خاصی از حملات، که به‌عنوان تشنج‌های کانونی آگاه یا ساده جزئی (focal aware or simple partial seizures) شناخته می‌شوند، هوشیار باشند. در این شرایط، فرد تشخیص می‌دهد که اتفاقی غیرعادی برایش رخ داده است.

آگاهی پستیکال

پس از تشنج، افراد اغلب وارد حالت پستیکال می‌شوند که می‌تواند شامل گیجی، خستگی و اختلال حافظه باشد. در این دوره ممکن است متوجه شوند که به‌تازگی دچار حمله شده‌اند. با این حال، سطح آگاهی و توانایی یادآوری جزئیات می‌تواند متفاوت باشد.

تشخیص هاله

برخی از افراد هاله‌ها را تجربه می‌کنند. این هاله‌ها می‌توانند به‌صورت تغییرات بصری، ادراکات حسی یا تغییرات عاطفی ظاهر شوند. تشخیص این هاله‌ها قبل از شروع حملات، یک هشدار کوتاه به افراد می‌دهد. توجه به این نکته ضروری است که همه افراد مبتلا به صرع یا تشنج در طول این رویدادها هوشیار نیستند و برخی ممکن است اصلاً حمله را به‌خاطر نداشته باشند. علاوه بر این، آگاهی از این عارضه می‌تواند تحت تأثیر عوامل مختلفی از جمله نوع حملات، سطح هوشیاری فرد در طول رویداد و وجود هاله‌ها قرار گیرد. اگر فردی مشکوک به حمله یا علائم مشابه صرع است، لازم است که به‌دنبال ارزیابی پزشکی باشد. ارزیابی کامل توسط یک متخصص مغز و اعصاب یا متخصص صرع می‌تواند منجر به تشخیص دقیق شود.

آیا می‌توان قبل از تشنج متوجه وقوع آن شد؟

برای برخی از افراد مبتلا به این عارضه، بروز علائم هشداردهنده یا «هاله قبل از تشنج» (auras) فرصت ارزشمندی را برای انجام اقدامات پیشگیرانه و افزایش ایمنی کلی فراهم می‌کند. اگرچه همه افراد این سیگنال‌های پیش‌بینی‌کننده را تجربه نمی‌کنند، اما کسانی که این علائم را دارند، می‌توانند از آن بهره ببرند و وضعیت خود را برای حملات تنظیم کنند. برخی از علائم یا هاله‌ها به‌شرح زیر هستند:

اختلالات بینایی

اختلالات بینایی قبل از حملات، از جمله چشمک‌زدن چراغ‌ها، تاری دید، یا دیدن الگوهای غیرعادی، از علائم هشدار‌دهنده رایج هستند. شناخت این نشانه‌های بصری می‌تواند اطلاعات ارزشمندی را در مورد حملات قریب‌الوقوع در اختیار افراد قرار دهد.

تغییرات حسی

تغییر در ادراک حسی، مانند بوها یا طعم‌های عجیب، ممکن است از جمله علائم هشدار‌دهنده باشد. این هاله‌های حسی، بینش‌هایی را در مورد حمله آتی ارائه می‌دهند و امکان آماده‌شدن را برای بیمار فراهم می‌کنند.

تغییرات عاطفی یا شناختی

هاله‌ها می‌توانند به‌صورت تغییرات احساسی یا شناختی از جمله احساس ترس، دژاوو یا سردرگمی ظاهر شوند. تشخیص این تغییرات در خلق‌و‌خو یا الگوهای فکری ممکن است نشانه یک حمله قریب الوقوع باشد.

احساسات فیزیکی

احساسات فیزیکی مانند گزگز، بی‌حسی یا احساس سنگینی می‌‎توانند به عنوان علائم هشدار‌دهنده محسوب شوند. این احساسات ممکن است در قسمت‌های خاصی از بدن رخ دهد و اطلاعات ارزشمندی در مورد محل یا نوع حمله قریب الوقوع ارائه دهد.

تغییرات سیستم خودمختار

تغییرات اتونوم، از جمله تغییرات در ضربان قلب، تعریق، یا علائم گوارشی ممکن است قبل از حملات رخ دهد.

آگاهی زمانی

برخی از افراد ممکن است قبل از وقوع حملات دچار تغییراتی در آگاهی در مورد زمان شوند. این تغییر در ادراک می‌تواند به‌عنوان یک علامت هشدار‌دهنده ارزشمند عمل کند.

نوسانات خلقی

نوسانات خلقی، تغییرات ناگهانی در احساسات، یا احساسات شدید ممکن است در برخی افراد مقدم بر حملات باشد. درک این تغییرات عاطفی به افراد و مراقبان آن‌ها کمک می‌کند تا حمله احتمالی را پیش‌بینی کرده و به‌طور موثری به آن پاسخ دهند.

هاله‌های حرکتی

در برخی موارد، هاله‌ها ممکن است شامل حرکت‌های پیچیده، مانند رفتارهای تکراری یا خودکارسازی (automatisms) باشد.

سخن آخر

در این مقاله، مسائل مختلف مربوط به صرع و تشنج، از جمله انواع مختلف تشنج (کانونی، عمومی، ابسنس) و وضعیت پستیکال و تشخیص علائم هشداردهنده مانند هاله‌ها را بررسی کردیم. به‌طور کلی، توانمندسازی افراد برای تشخیص علائم، جستجوی به موقع تشخیص و همکاری با پزشک برای مدیریت موثر این عارضه بسیار مهم است. همچنین، توجه به این مطلب ضروری است که یک بار تشنج به معنای صرع نیست، بلکه اگر این حملات ادامه یابد و بدون محرک رخ دهد، پزشک متخصص احتمال صرع را تشخیص خواهد داد.

آلزایمر چیست؟ علائم و روش‌های درمان آن

آلزایمر چیست؟

بیماری آلزایمر یک بیماری ناشی از اختلال مغز است که می‌تواند باعث از دست رفتن حافظه کوتاه مدت و طولانی مدت، کاهش تمرکز و کاهش مهارت‌های تفکر شود. این بیماری به مرور زمان پیشرفت می‌کند و می‌تواند توانایی انجام ساده‌ترین کارها را نیز از افزایش بگیرد. افرادی که مبتلا به این بیماری هستند علائم خاصی را تجربه می‌کنند که توجه به آن‌ها به تشخیص به موقع این بیماری کمک می‌کند. این بیماری در حال حاضر سن مشخصی ندارد و حتی ممکن است افراد در سنین 30 الی 60 سالگی به آلزایمر زودرس مبتلا شوند که بسیار نادر است. در این مقاله قصد داریم هر آن چیزی که نیاز است در مورد بیماری آلزایمر بدانید را به شما توضیح دهیم. بهترین راه برای مقابله، پیشگیری و درمان این بیماری، بالا بردن اطلاعات در آن است. پس این مقاله جامع در مورد آلزایمر را از دست ندهید. این مطلب جنبه آموزشی و اطلاع رسانی دارد، در صورت مشکل به دکتر مغز و اعصاب مراجعه کنید.

دلایل ابتلا به آلزایمر

تا به امروز به طور دقیق مشخص نشده است که دلیل ابتلا به بیماری آلزایمر چیست؛ اما به طور کلی، زمانی که پروتئین‌های مغز مانند همیشه عمل نکنند و کار سلول‌های مغزی که نورون‌ها نامیده می‌شوند، مختل شود؛ احتمال بروز یک‌سری رویدادها افزایش پیدا می‌کند و ارتباط میان نورون‌ها از دست می‌رود. این موضوع در نهایت منجر به مرگ سلول‌های مغزی می‌شود و اختلالات زیادی را در مغز به وجود می‌آورد. با توجه به تحقیقات انجام شده مشخص شده است که دلیل ابتلا به بیماری آلزایمر می‌تواند ترکیبی از عوامل محیطی، ژنتیک و سبک زندگی باشد که همگی می‌توانند در طول زمان بر عملکرد مغز تاثیر بگذارند. در کمتر از 1 درصد از موارد مبتلا به بیماری آلزایمر، این بیماری ناشی از تغییرات ژنتیکی است که در چنین شرایطی این بیماری در سنین پایین‌تر شروع می‌شود. رشد بیماری آلزایمر سال‌ها قبل از نشان دادن اولین علائم آلزایمر شروع می‌شود. در ابتدا ناحیه‌ای از مغز که حافظه را کنترل می‌کند، درگیر می‌شود و نورون‌های آن ناحیه از بین می‌روند. سپس به مرور زمان مغز کوچک می‌شود و دیگر آن عملکرد اولیه را ندارد. بنابراین به طور خلاصه می‌توان دلایل احتمالی ابتلا به آلزایمر را به صورت زیر بیان کرد:

• تغییرات مرتبط با افزایش سن: یک‌سری تغییراتی مرتبط با افزایش سن به وجود می‌آیند که باعث کوچک شدن مغز، بروز التهاب و آسیب در رگ‌های خونی می‌شوند. این تغییرات می‌توانند به نورون‌ها آسیب وارد کنند و سایر سلول‌های مغز را نیز تحت تاثیر قرار گیرند.
• تغییرات در ژنتیک: ممکن است تغییراتی که در ژن‌ها وجود دارند به یکی از اعضای خانواده منتقل شوند. هر دو بیماری آلزایمر زودرس و دیررس می‌توانند به علت ژنتیک رخ بدهند.
• سبک زندگی: آلزایمر بیماری است که به دلیل تغییر در سبک زندگی رخ می‌دهد. قرار گرفتن در معرض آلاینده‌ها، بیماری‌های قلبی و عروقی، فشار خون بالا، دیابت و چاقی و ابتلا به سکته مغزی و قلبی احتمال ابتلا به این بیماری را افزایش می‌دهند.

علائم ابتلا به آلزایمر

مهم‌ترین و اصلی‌ترین علامتی که نشان دهنده این بیماری است، از دست دادن حافظه می‌باشد. مشکل در یادآوری رویدادها و مکالمات اخیر از نشانه‌های این بیماری در ابتدای ابتلا هستند و به مرور زمان علائم این بیماری بدتر می‌شوند و علائم دیگری نیز با پیشرفت بیماری ایجاد خواهد شد. در ابتدا افرادی که به این بیماری مبتلا می‌شوند، ممکن است مشکلاتی در به خاطر سپردن چیزهای مختلف داشته باشند. با تشدید علائم آلزایمر، کم کم اطرافیان نیز متوجه علائم این بیماری می‌شوند و تغییرات به وجود آمده را حس می‌کنند. علائم ابتلا به بیماری آلزایمر می‌تواند در گروه‌های مختلفی طبقه‌بندی شود که از جمله آن‌ها می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

از دست دادن حافظه

همه افراد ممکن است در برخی از مواقع دچار نقص حافظه شوند؛ اما افرادی که مبتلا به بیماری آلزایمر هستند، متوجه تشدید علائم از دست دادن حافظه خواهند شد. با گذشت زمان از دست دادن حافظه می‌تواند بر عملکرد افراد در محل کار یا خانه تاثیر زیادی داشته باشد. این دسته از افراد ممکن است با مشکلات زیر مواجه باشند.

• تکرار کردن جملات و سوالات بارها و بارها
• فراموش کردن مکالمات، رویدادها و قرارها
• قرار دادن وسایل در جاهای اشتباه
• گم شدن در جاهای آشنا
• فراموش کردن نام اعضای خانواده و اشیاء روزمره
• مشکل در به یاد آوردن کلمات مناسب برای وسایل مختلف
• عدم امکان شرکت در مکالمات و بیان افکار به صورت موثر

مشکل در تفکر و استدلال

بیماری آلزایمر می‌تواند باعث ایجاد مشکل در تمرکز و قدرت تفکر به خصوص در مفاهیم انتزاعی مانند اعداد شود. این دسته از افراد قادر به انجام کارهای خاصی به طور همزمان نیستند. کارهای مربوط به امور مالی مانند بررسی موجودی دسته چک‌ها، پرداخت به موقع حساب‌ها و … برای آن‌ها مشکل است.

مشکل در قضاوت و تصمیم گیری

بیماران مبتلا به آلزایمر ممکن است قدرت تصمیم گیری محدودی داشته باشند و دیگر مانند گذشته نتوانند در موقعیت‌های خاص روزمره قضاوت معقول داشته باشند. به طور مثال یک فرد ممکن است در محیط‌های اجتماعی انتخاب‌های نامناسبی داشته باشد. یا اینکه برای یک آب و هوای خاص به صورت نامناسب لباس بپوشد. قدرت مواجهه با شرایط خاص در افراد مبتلا به بیماری آلزایمر سخت‌تر می‌شود. به طور مثال آن‌ها نمی‌دانند که باید چگونه در هنگام سوختن غذا روی اجاق گاز رفتار کنند یا اینکه تصمیم‌گیری در هنگام رانندگی برای آن‌ها سخت می‌شود. آن‌ها ممکن است برای انجام کارهای ساده مانند لباس پوشیدن، حمام کردن و یا رفتن به سرویس بهداشتی نیز دچار مشکل شوند.

تغییرات در شخصیت و رفتار

تغییراتی که در مغز افراد مبتلا به بیماری آلزایمر رخ می‌دهد، می‌تواند روی خلق و خو و رفتار افراد تاثیر زیادی داشته باشد. به طوری که معمولا افراد مبتلا به آلزایمر تغییرات زیر را در شخصیت و رفتار خودشان احساس می‌کنند.

• افسردگی
• از دست دادن علاقه به فعالیت‌های مختلف
• نوسانات خلقی
• گوشه گیر شدن و عدم حضور در اجتماع
• تغییرات در عادات خواب
• خشم و پرخاشگری
• از دست دادن مهارت‌ها
• هذیان گویی

آیا آلزایمر قابل پیشگیری است؟

اگرچه هنوز علت بروز بیماری آلزایمر به طور دقیق مشخص نشده است، اما این بیماری می‌تواند در اثر عوامل محیطی و ژنتیکی رخ دهد و به همین واسطه علائم متفاوتی را نیز به همراه دارد. واقعیت این است که پیشگیری از بیماری آلزایمر به سادگی امکان‌پذیر نیست. چون این بیماری در اثر ژنتیک و سیر طبیعی پیری رخ می‌دهد و نورون‌های مغزی را فعال می‌کند. با این حال سبک زندگی سالم می‌تواند تاثیر زیادی در پیشگیری از این بیماری داشته باشد. افرادی که زندگی سالم، به همراه ورزش روتین دارند و غذاهای مفید و غنی از آنتی اکسیدان‌های مختلف را میل می‌کنند، می‌توانند از بروز بیماری آلزایمر جلوگیری کنند. انجام ورزش‌های مغزی، داشتن شغل مناسب، عدم حضور در آلاینده‌های هوا و … نیز به پیشگیری از این بیماری کمک شایانی می‌کنند.

برای جلوگیری از پیشرفت آلزایمر چه باید کرد؟

در حال حاضر علم در حال پیشرفت زیادی در زمینه کاهش ریسک ابتلا به بیماری آلزایمر است و شواهد مختلفی را از تاثیر سبک زندگی سالم بر روی این بیماری ارائه کرده است. طبق مطالعات انجام شده، به نظر می‌رسد که ورزش منظم و مدیریت فشار خون می‌تواند خطر ابتلا به زوال عقل را کاهش دهد. همچنین شواهد علمی زیادی وجود دارند که نشان می‌دهند رفتارهای سالم که باعث پیشگیری از سرطان، بیماری‌های قلبی و عروقی و دیابت می‌شوند؛ می‌توانند خطر زوال عقل را نیز کاهش دهند. اقدامات زیر می‌توانند برای جلوگیری از پیشرفت این بیماری موثر باشند.

کاهش استرس

یکی از مهم‌ترین اقداماتی که می‌توانید برای پیشگیری از آلزایمر انجام دهید، کاهش استرس است. استرس خود عاملی برای مختل شدن عملکرد مغز است. اگر در طول روز استرس شدیدی را تجربه می‌کنید، ممکن است نیاز به مراجعه به یک روانشناس داشته باشید.

داشتن خواب کافی و منظم

داشتن خواب منظم و کافی می‌توان باعث کاهش خطر ابتلا به بیماری فراموشی شود و به عملکرد بهتر مغز کمک کند. بنابراین حداقل هر شب به مدت 7 الی 9 ساعت بخوانید.

دوری از دخانیات

اگر سیگار می‌کشید، بهتر است که برای جلوگیری از زوال عقل از سیگار یا دخانیات دیگر استفاده نکنید و علاوه بر آن به سلامت قلب و ریه خودتان توجه ویژه‌ای داشته باشید.

کنترل بیماری‌های زمینه‌ای

در صورت داشتن بیماری‌های زمینه‌ای همچون دیابت، فشار خون بالا، چربی خون بالا و مشکلات قلبی و عروقی، حتما برای درمان آن‌ها اقدام کنید. در صورت درمان چنین بیماری‌هایی، احتمال ابتلا به بیماری آلزایمر نیز کاهش پیدا می‌کند.

داشتن رژیم غذایی سالم

غذاهای تازه، روغن‌های مفید و غنی از ترکیبات مغذی از جمله روغن زیتون و کنجد، غذاهای دریایی و دارای چربی‌های اشباع می‌توانند به پیشگیری از بیماری آلزایمر کمک زیادی کنند. غذاهایی که حاوی ویتامین E و چربی‌های امگا 3 هستند، می‌توانند به درمان آلزایمر کمک کنند.

داشتن زندگی اجتماعی فعال

فعالیت در اجتماع و معاشرت با دیگران، می‌تواند بهترین راهکار برای درمان بیماری آلزایمر باشد. با دوستان و عزیزان خودتان در ارتباط باشید و یک زندگی اجتماعی فعال و بدون سکون داشته باشید.

ورزش کردن روزانه

مهم‌ترین اقدام برای پیشگیری از آلزایمر ورزش کردن است. هر روز ورزش منظم داشته باشید. سعی کنید که ورزش‌هایی که به آن‌ها علاقه‌مند هستید را به صورت روزانه انجام دهید تا هم روحیه بهتری داشته باشید، هم عملکرد قلب و مغز خودتان را بهبود ببخشید.

انجام ورزش‌های مغزی

برای جلوگیری از ابتلا به زوال عقل، باید از مغز خودتان کار بکشید. بازی‌های فکری انجام دهید و به طور مدام در حال یادگیری چیزهای جدید باشید. تمرین حفظ کردن انجام دهید. کارهای مختلفی همچون رقصیدن، شطرنج و تخته نرد را به صورت روزانه انجام بدهید. نواختن موسیقی نیز می‌تواند به شما برای جلوگیری از ابتلا به این بیماری کمک کند.

در حین آلزایمر چه اتفاقی برای مغز می‌افتد؟

تغییرات میکروسکوپی در مغز مدت‌ها قبل از اینکه اولین علامت آلزایمر را مشاهده کنید، رخ می‌دهد. مغز ما دارای 100 میلیارد سلول عصبی به نام نورون است که هر یک از سلول‌های عصبی می‌توانند با یکدیگر ارتباط برقرار کنند تا یک شبکه ارتباطی خاصی را در مغز شکل بدهند. هر گروه از سلول‌های عصبی وظایف خاصی را برعهده دارند. بعضی از آن‌ها درگیر تفکر، یادگیری و به خاطر سپردن هستند و بعضی دیگر به انسان برای بو کردن، شنیدن و دیدن کمک می‌کنند. سلول‌های مغزی مانند یک کارخانه عمل می‌کنند. اطلاعات را دریافت و پردازش می‌کنند و اطلاعات اضافی را دور می‌ریزند. در صورتی که عملکرد این کارخانه‌ها در مغز مشکل پیدا کند، سلول‌های مغزی نمی‌توانند عملکرد مناسبی داشته باشند. زمانی که یک سری از سلول‌های مغزی به دلیل ابتلا به آلزایمر به درستی عمل نمی‌کنند، عملکرد سایر سلول‌های مغزی نیز دچار مشکل می‌شود. با گسترش آسیب در مغز، سلول‌ها توانایی خودشان را برای انجام وظایف خود از دست می‌دهند و در نهایت می‌میرند و تغییرات غیرقابل بازگشت در مغز ایجاد می‌شوند. دانشمندان معتقد هستند که پلاک‌ها و گره‌ها نقش مهمی در ابتلا به بیماری آلزایمر دارند. در واقع این پلاک‌ها و گره‌ها هستند که به نوعی باعث مسدود کردن ارتباط بین سلول‌های عصبی و اختلال در فرآیندهای سلول‌ها می‌شوند. تخریب و مرگ سلول‌های عصبی باعث نارسایی حافظه، تغییرات شخصیتی، مشکلات مختلف برای انجام کارهای روزانه و مشاهده علائم بیماری آلزایمر می‌شود.

چه انتظاری باید از فرد مبتلا به آلزایمر داشت؟

فرد مبتلا به بیماری آلزایمر فقط مسائل مختلف را فراموش نمی‌کند، بلکه با مشکلات مختلف دیگری نیز مواجه می‌شود که شناخت آن‌ها به افراد مراقبت کننده از بیماران مبتلا به آلزایمر کمک زیادی می‌کند. واقعیت این است که باید انتظار پیشرفت بیماری آلزایمر را در افراد مبتلا به این بیماری داشته باشید. این بیماری به مرور زمان رشد می‌کند و حتی باعث می‌شود که توانایی فرد برای انجام کارهای مختلف تحت تاثیر قرار گیرد. افراد مبتلا به بیماری آلزایمر ممکن است کم کم توانایی خودشان را برای انجام تصمیم‌گیری از دست بدهند. آن‌ها ممکن است قادر به برنامه ریزی برای غذا پختن، حمام رفتن و … نداشته باشند. در هنگام رانندگی و انجام کارهای فکری آن‌ها نمی‌توانند به صورت آنی عمل کنند و احتمالا با مشکل مواجه می‌شوند. کم کم قدرت تمرکز برای انجام کارهای روزمره نیز در این دسته از افراد کاهش پیدا می‌کند و ممکن است دیگر بیماران مبتلا به آلزایمر قادر به انجام کارهای روزمره خودشان نباشند. علاوه بر اینکه بیماران مبتلا به آلزایمر توانایی به یاد آوردن بسیاری از چیزها را ندارند، ممکن است با مشکلات دیگری نیز مواجه شوند. پرخاشگری و روحیه نامناسب از جمله مشکلاتی هستند که در اثر ابتلا به این بیماری رخ می‌دهند. علاوه بر این موارد ممکن است بیماران به دلیل کمبود اعتماد به نفس با مشکلاتی همچون افسردگی نیز مواجه شوند و دیگر از نظر روحی نیز نتوانند با بیماری خود مقابله کنند. در این میان انجام هر اقدامی توسط فرد مبتلا به این بیماری طبیعی است؛ چون در اثر شدت گرفتن بیماری برخی از کارها دست افراد مبتلا به بیماری آلزایمر نمی‌باشد.

آلزایمر چگونه زندگی روزمره ما را تغییر می‌دهد؟

بسیاری از افراد تصور می‌کنند که آلزایمر فقط به معنای فراموشی است و افرادی که این بیماری را تجربه می‌کنند، در معرض فراموشی قرار می‌گیرند؛ اما واقعیت این است که با پیشرفت این بیماری کم کم سلول‌های مغزی توانایی خودشان را برای انجام کارهای مختلف از دست می‌دهند و نمی‌توانید مانند گذشته روی امور مختلف تمرکز کنید. ممکن است قادر به انجام چند کار به صورت همزمان نباشید. خستگی جسمی و روحی از جمله علائم این بیماری هستند که در اثر کاهش عزت نفس و اعتماد به نفس رخ می‌دهند. بیماری آلزایمر درد جسمی را به همراه ندارد و می‌توانید مهارت‌های خاصی را مانند آواز خواندن، انجام کارهای روزمره معمولی و … را حتی با وجود ابتلا به این بیماری در خودتان حفظ کنید. خلاصه بگوییم که آلزایمر با وجود اینکه یک بیماری نگران‌کننده است؛ اما اگر بتوانید به درستی آن را با دارو، سبک زندگی سالم، ورزش و … مدیریت کنید، می‌توانید به زندگی عادی خودتان ادامه دهید. فقط کافیست که با این بیماری کنار بیایید و همواره سعی در مقابله با آن داشته باشید.

آیا ورزش کمکی به درمان آلزایمر می‌کند؟

تحقیقات انجام شده نشان می‌دهند که ورزش منظم می‌تواند خطر ابتلا به بیماری زوال عقل را حدود 28 درصد کاهش دهد. با این حال اینکه ورزش چه تاثیری روی درمان بیماری آلزایمر دارد به طور دقیق مشخص نیست؛ اما همانطور که اشاره کردیم برای جلوگیری از تشدید علائم آلزایمر، احساس مفید بودن در اجتماع بسیار مهم است که این احساس می‌تواند با ورزش کردن بدست بیاید.   بیشتر بخوانید:سیاتیک چیست؟ علائم و روش های درمان آن افرادی که به صورت روزانه ورزش جسمی دارند، به سلامت بدنی خودشان کمک زیادی می‌کنند. تمرکز را در ذهن و مغز افزایش می‌دهند و علائم افسردگی ناشی از آلزایمر و فراموشی را نیز کاهش می‌دهند. بنابراین افرادی که مبتلا به این بیماری هستند، بهتر است که در کنار مصرف غذاهای مفید و پر از ویتامین و آنتی اکسیدان‌های مختلف، از ورزش کمک بگیرند و به صورت روزانه ورزشی که دوست دارند را انجام دهند.

آلزایمر چگونه درمان می‌شود؟

تا به امروز به طور دقیق مشخص نشده است که چگونه می‌توان آلزایمر را به عنوان یک بیماری ناشی از مرگ سلول‌های مغزی درمان کرد. اکثر روش‌های درمانی بیماری آلزایمر در حال حاضر بیشتر روش‌های کنترل این بیماری هستند و بهتر است که افراد مبتلا به این بیماری این واقعیت را بپذیرند که برای درمان راهی به غیر از کنترل و مدیریت علائم این بیماری ندارند. بهترین روش‌های درمان آلزایمر، روش‌هایی‌اند که بتوانند علائم این بیماری را کنترل کنند و از شدت گرفتن علائم آلزایمر جلوگیری کنند. مصرف داروهای مناسب، رعایت رژیم غذایی خوب و همچنین انجام ورزش می‌توانند به درمان این بیماران کمک کنند. در ادامه شما را با روش‌های درمان آلزایمر آشنا می‌کنیم تا اگر مبتلا به این بیماری هستید یا یکی از عزیزان شما در معرض خطر ابتلا به این بیماری هستند، بتوانید علائم آن‌ها را کنترل کنید.

درمان آلزایمر با داروها

داروها می‌توانند علائم ناشی از کاهش عملکرد حافظه و تغییرات شناختی را بهبود ببخشد. در حال حاضر دو نوع دارو برای درمان آلزایمر مورد استفاده قرار می‌گیرند که هر کدام عملکرد متفاوتی دارند.

مهار کننده‌های کولین استراز

این داروها می‌توانند سطح ارتباط سلول‌های مغزی را با یکدیگر تقویت کنند. در واقع این سلول‌ها مانند یک پیام رسان شیمیایی عمل می‌کنند و می‌توانند در اثر بیماری آلزایمر در مغز تحلیل بروند. معمولا افرادی که این داروها را مصرف می‌کنند، علائم بهبودی جزئی را در خود مشاهده می‌کنند. این داروها می‌توانند علائم رفتاری مختلف مانند بی قراری، افسردگی و … را نیز کاهش دهند.

  ممانتین

دسته دیگری از داروهای موجود برای درمان آلزایمر، ممانتین‌ها هستند. این دارو می‌تواند پیشرفت علائم بیماری آلزایمر را از متوسط تا شدید کندتر کند. گاهی اوقات این دارو در ترکیب با مهار کننده‌های کولین استراز مصرف می‌شوند تا اثربخشی خوبی برای درمان افراد مبتلا به بیماری آلزایمر داشته باشد.

 کنترل بیماری آلزایمر در یک محیط امن و حمایتی

بهترین روش درمانی بیماری آلزایمر این است که محیطی امن و حمایتی برای فرد مبتلا به آلزایمر به وجود آورده شود. مراقبین بیمار باید بتوانند روتین زندگی فرد بیمار را حفظ کنند و به او برای داشتن یک سبک زندگی سالم به همراه رژیم غذایی مناسب کمک کنند. این اقدامات می‌توانند به مدیریت علائم بیماران مبتلا به آلزایمر کمک زیادی کنند که از جمله این اقدامات می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

• یک چک لیست روزانه برای پیگیری دوزهای مصرف داروها تعیین کنید تا بیماران بتوانند راحت‌تر داروهای مورد نیاز روزانه خود را مصرف کنند.
• سعی کنید که بار انجام امور مالی و مدیریت آن‌ها را روی دوش افراد مبتلا به آلزایمر نگذارید.
• روی تلفن همراه فرد مبتلا به آلزایمر یک برنامه برای ردیابی موقعیت مکانی داشته باشید.
• از یک تقویم یا تخته سفید برای پیگیری برنامه‌های روزانه فرد استفاده کنید و عادات فرد را نیز مورد بررسی قرار دهید.
• محیط خانه را امن کنید. وسایلی که باعث ایجاد شلوغی شده‌اند را حذف کنید. فرش‌های ایمن روی زمان قرار دهید و نرده‌های محکمی را برای پله‌ها و حمام‌ها نصب کنید.
• تعداد آینه‌های داخل منزل را کاهش دهید؛ چون افراد مبتلا به آلزایمر ممکن است تصاویر موجود در آینه را گیج کننده و ترسناک ببینند.
• مطمئن شوید که فرد مبتلا به آلزایمر کارت شناسایی همراه دارد تا در صورت گم شدن او، بتوانید او را پیدا کنید.
• عکس‌های قدیمی و اشیاء معنی‌دار را در اطراف منزل نگهدارید و اجازه دهید تا فرد مبتلا به آلزایمر با نگاه کردن به آن‌ها یاد گذشته بیفتد.

نقش فرد مراقبت کننده از بیمار مبتلا به آلزایمر

فرد مراقبت کننده از بیمار مبتلا به آلزایمر تاثیر زیادی روی رفتارها، نظرات و همچنین کیفیت زندگی بیمار دارد. افرادی که بتوانند به خوبی با بیماران برخورد کنند، می‌توانند روحیه آن‌ها را بهبود ببخشند و از طرفی کیفیت زندگی خود و عزیزان خودشان را افزایش می‌دهند. با توجه به اهمیت نقش مراقبت کننده از بیمار مبتلا به بیماری فراموشی، لازم است که مراقبت‌کنندگان از راهکارهای مناسب برای ارائه خدمات بهتر به بیماران کمک بگیرند تا بتوانند مسئولیت خود را به بهترین شکل اجرا کنند. در ادامه به نقش افراد مراقبت کننده از بیماران مبتلا به آلزایمر اشاره می‌کنیم و راهکارهای مفید برای ارائه مراقبت‌های بهتر به این بیماران را توضیح می‌دهیم.

1.     یادگیری در مورد بیماری آلزایمر

یکی از مهم‌ترین اقداماتی که باید برای ارائه خدمات بهتر به بیماران آلزایمر انجام دهید، این است که در مورد این بیماری بیشتر بدانید. این بیماری یک بیماری پیشرونده است که علائم آن به مرور زمان بدتر می‌شوند و ممکن است احساس کنید که دائما با چالش‌های جدیدی مواجه هستید. درک در مورد این بیماری و اینکه باید چه انتظاراتی از فرد بیمار داشته باشید، به شما برای مراقبت از بهتر بیمار کمک می‌کنند. بنابراین حتما مطالعه بیشتری در مورد این بیماری، مراحل تشدید آن و راه‌های جلوگیری از تشدید آن بخوانید تا بتوانید راحت‌تر به این بیماران کمک کنید.

2.     ایجاد روتین مناسب برای بیمار

یکی از راه‌های مراقبت از بیمار مبتلا به آلزایمر برای کاهش علائم این بیماری، ایجاد یک روتین مناسب است. سعی کنید که یک روتین روزانه ثابت برای تقویت حس آشنایی فرد مبتلا به این بیماری استفاده کنید. بیماران مبتلا به فراموشی نمی‌توانند مانند افراد عادی با شرایط جدید خود را تطبیق دهند. به همین خاطر اعمال تغییرات تدریجی می‌تواند بسیار به آن‌ها کمک کند تا زندگی آرام‌تر و باکیفیت‌تری داشته باشند.

3.     برنامه‌ریزی برای انجام فعالیت‌ها

برای اینکه بتوانید راحت‌تر از عزیز خودتان که مبتلا به بیماری آلزایمر است مراقبت کنید، باید برای انجام فعالیت‌ها برنامه‌ریزی مناسبی داشته باشید. به طور مثال برای گوش دادن موسیقی، ورزش کردن، پیاده روی رفتن و یا تمرین روزانه یک برنامه روزانه داشته باشید. در این صورت هم به خودتان هم به فرد مبتلا به این بیماری کمک خواهید کرد.

4.     داشتن ارتباط مداوم

یکی از بدترین عوارض بیماری آلزایمر برای افراد مبتلا، کاهش توانایی این افراد به برقراری ارتباط است. اگرچه این مشکل می‌تواند در همه افراد مبتلا به بیماری آلزایمر رخ بدهد، اما این موضوع نباید باعث شود تا افراد و اعضای خانواده ارتباط خودشان را با بیمار کاهش دهند. افراد بیمار ممکن است در به خاطر سپردن برخی از کلمات خاص مشکل داشته باشند یا اینکه در وسط صحبت کردن تمرکز خود را از دست بدهند. سعی کنید که با بیماران ارتباط چشمی برقرار کنید. در صورت نیاز دست آن‌ها را بگیرید. با صدایی آرام با او صحبت کنید و در صورت نیاز از او سوالاتی بپرسید که جواب بله یا خیر دارند. با تداوم گفتگو و صحبت کردن با بیمار می‌توانید از کاهش توانایی فرد برای صحبت کردن جلوگیری کنید.

5.     تنظیم یک رژیم غذایی مناسب

برای اینکه بتوانید به بیماران مبتلا به زوال عقل کمک کنید و علائم این بیماری را در آن‌ها کاهش دهید، باید یک رژیم غذایی مناسب برای این دسته از بیماران در نظر بگیرید. یک رژیم غذایی مغذی، متعادل و هیدراته می‌تواند برای بیماران مبتلا به زوال عقل بسیار مفید باشد. یکی از موضوعاتی که باید به آن توجه داشته باشید این است که بیماران مبتلا به آلزایمر ممکن است قادر به انجام آشپزی نباشند یا اینکه یادشان برود کدام غذا را چگونه طبخ می‌کردند. از طرفی آن‌ها ممکن است به خاطر نیاورند که آخرین بار چه زمانی غذا میل کرده‌اند. با شدت گرفتن بیماری ممکن است بیماران در جویدن و بلع نیز مشکل پیدا کنند و حتی توانایی بوییدن و چشیدن غذاها را نداشته باشند. بنابراین مراقب این بیماران باید حتما رژیم غذایی حاوی سبزیجات، میوه‌ها، پروتئین، آنتی اکسیدان‌ها را برای آن‌ها برنامه ریزی کنند.

6.     تقویت عزت نفس

افرادی که به بیماری آلزایمر مبتلا می‌شوند، احتمالا با کاهش عزت نفس و اعتماد به نفس خود مواجه می‌شوند. یکی از اقداماتی که می‌توانید برای مراقبت بهتری از این دسته از بیماران انجام دهید، تقویت عزت نفس آن‌ها است. سعی کنید که با راهکارهای زیر اعتماد به نفس بیماران را افزایش دهید.

• بر انجام کارهایی که فرد قادر به انجام آن‌ها است، تمرکز کنید.
• برای چیزی که توسط بیماران به شما ارائه می‌شوند، ارزش قائل باشید و با یک لبخند از آن‌ها حمایت کنید.
• از عکس‌ها برای یادآوری موفقیت‌های فرد استفاده کنید تا او متوجه شود که روزی در جامعه مفید بوده است.
• از صحبت کردن با بیمار مبتلا به زوال عقل اجتناب نکنید و سعی کنید که او را در مکالمات شرکت دهید.
• سعی کنید که خواسته‌های بیماران را درک کنید و در صورت امکان به خواسته‌های آن‌ها عمل کنید.

7.     تشویق کردن بیماران به انجام اقداماتی بهداشتی

افراد مبتلا به آلزایمر ممکن است در برابر شستشو، تعویض لباس و سایر اقدامات بهداشتی از خود مقاومت نشان دهند. از طرفی آن‌ها تمایل دارند که کارهای شخصی بهداشتی خود را مطابق با روتین گذشته انجام دهند. مراقبت کنندگان بیماران مبتلا به فراموشی می‌توانند بیماران را به انجام کارهای زیر تشویق کنند تا هم اعتماد به نفسشان را افزایش دهند، هم توانایی آن‌ها را برای انجام کارهای روزمره چندین برابر کنند.

• کارهای شخصی مانند مسواک زدن را به همراه بیماران انجام دهید.
• در صورت نیاز به بیمار کمک کنید تا اصلاح صورت را انجام دهد.
• لباس‌هایی که قرار است فرد بیمار در طول روز بپوشد را به ترتیب بچینید.
• زمان بیشتری را به بیماران جهت انجام اقدامات بهداشتی اختصاص دهید.

8.     ایمن نگه داشتن بیماران مبتلا به آلزایمر

مراقبت کننده از بیمار باید قبول کند که شرایط بیمار با گذشته متفاوت است و باید برای مراقبت از او زمان بیشتری بگذارد؛ اما باز هم مراقبت‌کنندگان نمی‌توانند در هر زمان و هر لحظه همراه بیماران باشند و این موضوع ایجاب می‌کند که از بروز حوادث مختلف با ایمن نگه داشتن بیماران مبتلا به آلزایمر کمک کنند. گاهی اوقات تغییراتی که در اثر این بیماری در افراد رخ می‌دهد می‌تواند آن‌ها را در معرض خطرات زیادی قرار دهد.  می‌توانید روی گوشه‌های تیز مبلمان وسایل ایمنی قرار دهید. نوارهای رنگی روشن در لبه پله‌ها بگذارید تا در هنگام پایین و بالا رفتن از پله‌ها به این نوارهای رنگی توجه داشته باشند. روی اجاق گاز قفل ایمنی نصب کنید. کفش‌های محکم و ایمن را برای بیمار تهیه کنید. اگر فرد بیمار هنوز رانندگی می‌کند، به او گوشزد کنید که ممکن است رانندگی برای او خطرناک باشد.

نکات مهم برای مراقبت‌کنندگان از بیماران آلزایمری

تغییراتی که در بیماران مبتلا به آلزایمر ایجاد می‌شوند، می‌توانند برای شما نگران کننده باشند. شاید احساس کنید که باید تمام وقت و تلاش خودتان را برای مدیریت بیماران بگذارید و برای این کار نیز خودتان را فدا می‌کنید. متاسفانه برخی از مراقبت کنندگان از بیماران آلزایمری پس از مدتی خودشان نیز نیاز به مراقبت دارند. بنابراین، بهتر است که برای پیشگیری از خستگی جسمی و روحی خودتان حتما نکات زیر را در نظر بگیرید.

صحبت در مورد نگرانی‌ها و چالش‌های موجود

نگهداری و مراقبت از بیماران کار ساده‌ای نیست و تنش روحی و جسمی زیادی را به افراد وارد می‌کند. به عنوان مراقبت کننده از یک فرد دارای بیماری آلزایمر به شما حق می‌دهیم که نیاز به سخت گفتن با دیگران داشته باشند. بنابراین برای رفع نا امیدی و ترس‌های خودتان می‌توانید با دیگران صحبت کنید.

درخواست کمک از دیگران

اگر پدر یا مادر شما آلزایمر دارند و می‌خواهید از آن‌ها مراقبت کنید، همیشه این نکته را مد نظر داشته باشید که گاهی ممکن است نیاز داشته باشید که از دیگران کمک بگیرید. سعی کنید که وظایف خودتان را با دیگران به اشتراک بگذارید. برای خودتان یک زمان خالی جهت ورزش کردن در نظر بگیرید و از دیگران بخواهید که در آن زمان مراقبت بیمار شما باشند.

داشتن خواب کافی

برای مراقبت از بیمار مبتلا به آلزایمر باید خواب کافی شبانه داشته باشید. هر شب به مدت 7 الی 9 ساعت خواب کافی داشته باشید تا سطح انرژی شما در طول روز افزایش پیدا کند. همچنین سعی کنید که حداقل به مدت 150 دقیقه فعالیت بدنی با شدت متوسط در هفته داشته باشید تا وضعیت جسمی شما نیز بهبود پیدا کند.

حمایت از سلامت روحی

به عنوان مراقبت کننده از یک بیماری که روز به روز ممکن است کارهای جدیدی انجام دهد، احتمالا در معرض افسردگی قرار می‌گیرید. اگر احساس می‌کنید که سلامت روان شما تحت تاثیر قرار گرفته است، می‌توانید با مراجعه به یک مشاور تخصصی برای کنترل اضطراب و افسردگی به خودتان کمک کنید.

چالش‌های مراقبت از بیمار مبتلا به آلزایمر

مراقبت از بیمار مبتلا به آلزایمر می‌تواند چالش‌های زیادی را به همراه داشته باشد که از جمله مهم‌ترین آن‌ها می‌توان به علائم افسردگی اشاره کرد. در واقع افرادی که متوجه بیماری خودشان می‌شوند، خیلی زود احساس شرمندگی و ناراحتی می‌کنند و این موضوع می‌تواند باعث ایجاد افسردگی در افراد شود. علاوه بر آن، بیماران مبتلا به آلزایمر ممکن است پرخاشگر شوند و علائم بیماری دو قطبی را تجربه کنند. این شرایط کاملا طبیعی است و ناشی از بیماری آن‌ها است. کم کم با شدت گرفتن بیماری، میزان فراموشی بیماران مبتلا به آلزایمر افزایش پیدا می‌کند و این دسته از بیماران در معرض خطر گم شدن قرار می‌گیرند. باید حتما آدرس به همراه این بیماران باشد تا اگر روزی بدون دلیل از منزل خارج شدند و نتوانستند منزل را پیدا کنند، با وجود آدرس دیگران قادر به کمک کردن به آن‌ها باشند. فراموشی نام‌های اعضای خانواده نیز از دیگر چالش‌های نگهداری از فرد مبتلا به این بیماری است. بهتر است که برای یادآوری نام‌های اعضای خانواده، برای آن‌ها عکس تهیه کنید و در زیر هر یک از عکس‌های اعضای خانواده نام آن‌ها را بنویسید.

آیا آلزایمر می‌تواند دلیل مرگ باشد؟

بیماری آلزایمر در سنین مختلف در حال حاضر هفتمین علت مرگ و میر در جهان است. بسته به زمان تشخیص بیماری، طول عمر هر یک از بیماران مبتلا به آلزایمر متفاوت است. در صورتی که افراد در سنین بالای 80 سال بیماری خود را تشخیص دهند، ممکن است کمتر از 5 سال عمر کنند؛ ولی اگر این بیماری در سنین پایین‌تر تشخیص دهد، احتمال مرگ و میر آن نیز کاهش پیدا می‌کند و حتی ممکن است افراد پس از تشخیص بیماری به مدت 10 سال نیز عمر کنند. هنوز به طور دقیق مشخص نیست که آلزایمر چگونه باعث جلو انداختن زمان مرگ افراد می‌شود؛ اما به نظر می‌رسد که این بیماری به دلیل اینکه باعث مختل کردن عملکرد مغز می‌شود و نوعی زوال عقل محسوب می‌گردد، می‌تواند به مرور زمان مشکلات زیاد جسمی را به وجود آورد. امید است که در سال‌های آینده پیشرفت‌های چشمگیری برای درمان بیماری آلزایمر روی کار بیاید تا بتوان با خیالی آسوده این بیمار را حتی در سنین بالا درمان کرد و طول عمر افراد مبتلا به آلزایمر را افزایش داد.

آیا آلزایمر درد دارد؟

همانطور که علائم بیماری آلزایمر را به شما توضیح دادیم، این بیماری باعث ایجاد درد نمی‌شود و فقط عملکرد صحیح مغز را دچار مشکل می‌کند. بنابراین افرادی که این بیماری را تجربه می‌کنند، از نظر جسمی هیچ دردی را تجربه نمی‌کنند. فقط ممکن است از نظر روحی دچار مشکلات روحی خاصی همچون افسردگی، استرس و اضطراب و … باشند که باید حتما این علائم را کنترل کرد. بنابراین آلزایمر باعث ایجاد مشکلات جسمی و درد در بیماران مبتلا نخواهد شد و فقط افراد ممکن است با علائمی که در این مقاله به آن‌ها اشاره کردیم، مواجه شوند. بررسی دقیق علائم، درمان به موقع آلزایمر، مراجعه منظم به پزشک و در نظر گرفتن روش‌های درمانی مناسب به کنترل این بیماری کمک بسیار زیادی می‌کند.

آزمایش مایع نخاعی ; عوارض آزمایش LP و یا پیونکسیون کمری

آزمایش مایع مغزی نخاعی چیست؟

شاید برایتان جالب باشد که بیشتر درباره آزمایش مایع مغزی نخاعی (آزمایش LP یا (Lumbar Puncture که اصطلاحی رایج در پزشکی است، بدانید. اگر می‌خواهید در ادامه‌ی این مقاله با ما همراه شوید، می‌توانید درباره موضوعات زیر اطلاعات کسب کنید:

• آزمایش مایع نخاعی چیست و چه کاربردی دارد؟
• آزمایش مایع نخاعی چگونه برای ام اس انجام می‌شود؟
• آزمایش مایع نخاعی نوزاد با روش بزرگسالان یکسان است؟
• آزمایش مایع نخاعی چطور تفسیر می‌شود؟
• آزمایش مایع نخاعی چه خطراتی دارد؟

اما قبل از همه باید بدانیم که مایع مغزی نخاعی چیست؟

مایع مغزی نخاعی و LP چیست؟

مایع مغزی نخاعی (Cerebrospinal fluid) یک مایع شفاف و بی‌رنگ است که در بافتی که مغز و نخاع را در تمام مهره داران محصور می‌کند، دیده می‌شود. این مایع توسط سلول‌های اپاندیمی تخصصی (ependymal cells) که در شبکه مشیمیه بطن‌های مغز قرار دارند، ساخته می‌شود و در پرده‌ی عنکبوتیه (arachnoid granulations) به جریان خون بازمی‌گردد. مقدار مایع مغزی نخاعی در هر لحظه حدود ۱۲۵ میلی‌لیتر است و هر روز تقریباً ۵۰۰ میلی‌لیتر از آن تولید می‌شود. این مایع نقش یک محافظ، کوسن یا بافر را ایفا می‌کند و مغز را در داخل جمجمه از آسیب‌های مکانیکی و عفونی می‌رهاند. همچنین این مایع در تنظیم خودکار جریان خون مغزی عملکرد مهمی دارد..

آزمایش مایع نخاع برای چیست؟

یکی از دلایلی که ممکن است بخواهید آزمایش مایع نخاعی انجام دهید این است که برخی از بیماری‌های مربوط به مغز و نخاع را تشخیص دهید. آزمایش مایع نخاعی (که همچنین با نام‌های LP یا پیونکسیون کمری شناخته می‌شود) یک روش است که در آن یک سوزن از فضای بین دو مهره کمر عبور می‌کند و مقداری از مایع نخاعی را جمع‌آوری می‌کند. مایع نخاعی مایعی است که مغز و نخاع را محصور کرده و از آن‌ها محافظت می‌کند. آزمایش مایع نخاعی می‌تواند به شناسایی عفونت‌های شدید مثل مننژیت، اختلالات عصبی مانند سندرم گیلن باره و مولتیپل اسکلروزیس، خونریزی یا سرطان در مغز یا نخاع کمک کند. گاهی اوقات از سوراخ کمری برای وارد کردن داروهای بیهوشی یا شیمی‌درمانی به مایع نخاعی نیز استفاده می‌شود.

آب نخاع برای چه مواردی کشیده می‌شود؟

آزمایش مایع نخاعی می‌تواند برای اهداف مختلفی انجام شود، مانند:

• کشف عفونت، التهاب یا بیماری در مایع نخاعی
• سنجش فشار مایع نخاعی
• وارد کردن دارو‌های بیهوشی، شیمی‌درمانی یا دیگر دارو‌ها به مایع نخاعی
• وارد کردن رنگ یا ماده رادیواکتیو به مایع نخاعی برای تهیه تصاویر رادیولوژیک از جریان مایع

با استفاده از آزمایش مایع نخاعی می‌توان برخی از بیماری‌های مربوط به مغز و نخاع را شناسایی کرد، مثل:

• عفونت‌های باکتریایی، قارچی و ویروسی که مننژیت، انسفالیت یا سیفلیس ایجاد می‌کنند
• خونریزی در فضای اطراف مغز که خونریزی زیر اکنوئیدی نام دارد
• سرطان‌هایی که مغز یا نخاع را تحت تأثیر قرار می‌دهند
• شرایط التهابی در سیستم عصبی
• شرایط عصبی که سیستم ایمنی بدن را مختل می‌کنند
• بیماری آلزایمر و دیگر انواع زوال عقل

آزمایش مایع نخاعی چه عوارضی به همراه دارد؟

آزمایش مایع نخاعی ممکن است خطراتی را به دنبال داشته باشد، مانند: سردرد: حدود ۲۵ درصد از افرادی که آزمایش مایع نخاعی (پونکسیون کمری) انجام می‌دهند، پس از آن به خاطر نشت مایع به بافت‌های اطراف، سردرد می‌گیرند. سردرد معمولاً چند ساعت تا دو روز بعد از آزمایش شروع می‌شود و ممکن است با تهوع، استفراغ و سرگیجه همراه باشد. معمولاً سردرد زمانی که نشسته یا ایستاده هستید بیشتر می‌شود و زمانی که دراز می‌کشید کمتر می‌شود و ممکن است چند ساعت تا یک هفته یا بیشتر ادامه داشته باشد. درد یا ناراحتی کمر: ممکن است پس از آزمایش، کمرتان درد بکشد یا حساس بشود. درد ممکن است به پشت پاهاتان هم پخش شود. خون‌ریزی: خون‌ریزی ممکن است در نزدیکی محل سوراخ یا گاهی اوقات در فضای اپیدورال (epidural space) اتفاق بیفتد. فتق ساقه‌ی مغز: اگر فشار داخل جمجمه شما به خاطر تومور مغزی یا چیز دیگری زیاد باشد، ممکن است پس از برداشتن مایع نخاعی، ساقه‌ی مغز شما فشار بخورد و فتق بدهد. (Brainstem herniation) این یک عارضه‌ی خطرناک است که می‌تواند منجر به مرگ شود. برای پیشگیری از این مشکل، معمولاً قبل از آزمایش مایع نخاعی، اسکن CT یا MRI از مغز شما گرفته می‌شود تا ببینند آیا چیزی فشار داخل جمجمه شما را زیاد کرده است یا نه.

روش انجام آزمایش مایع نخاعی

آزمایش مایع نخاعی یک روش شناخته شده برای بررسی وضعیت سیستم عصبی است. این آزمایش شامل جمع‌آوری مایعی است که در فضای بین مهره‌های ستون فقرات جریان دارد. برای انجام این آزمایش، مراحل زیر را باید طی کرد:

• قبل از آزمایش

بیمار باید لباس استریلی که توسط بیمارستان فراهم می‌شود را بپوشد. بیمار می‌تواند در یکی از دو حالت زیر قرار بگیرد:

• به پهلو دراز کشیده و زانوها را به سینه خود نزدیک کند.
• نشسته و به سمت جلو خم شده.

این حالت‌ها باعث می‌شوند که کمر خم شده و فضاهای بین مهره‌ها باز شوند. این کار به تکنسین کمک می‌کند که سوزن را به راحتی وارد کند. سپس پشت بیمار با مواد ضدعفونی‌کننده مثل صابون یا ید تمیز می‌شود و با یک پارچه استریل محافظت می‌شود.   بیشتر بخوانید:سیاتیک چیست؟ علائم و روش های درمان آن

• در هنگام انجام آزمایش مایع نخاعی

برای اینکه قسمت پایین کمر احساس درد نکند، یک داروی بی حس کننده به آن تزریق می شود. سپس یک سوزن ریز و خالی از بین دو مهره ی کمری (ناحیه ی کمر) عبور می کند و از غشای نخاعی (dura) رد شده و به کانال نخاع می رسد. ممکن است در این مرحله از عمل، فشاری در پشت احساس شود. وقتی که سوزن به جای مناسب برسد، تکنسین ممکن است از شما بخواهد که کمی حالت خود را تغییر دهید. در این صورت، اول فشار مایع مغزی نخاعی سنجیده می شود و کمی از آن بیرون آورده می شود و دوباره فشار آن اندازه گیری می شود. در آخر، سوزن بیرون کشیده می شود و محل سوراخ را با یک بانداژ می پوشانند. این روش معمولاً ۴۵ دقیقه زمان می برد. ممکن است پس از اتمام عمل، ارائه دهنده ی مراقبت های بهداشتی شما به شما بگوید که برای مدتی دراز بکشید.

• پس از انجام آزمایش مایع نخاعی

پس از آزمایش مایع نخاعی، باید به نکات زیر توجه کنید:

• زمانی برای استراحت در نظر بگیرید.
• در روزی که آزمایش مایع نخاعی دارید، از فعالیت های سخت خودداری کنید. اگر شغل شما کار بدنی نمی خواهد، می توانید به محل کار خود برگردید.
• اگر احساس درد می کنید، از پزشک خود برای تجویز مسکن بپرسید. یک داروی بی نسخه که استامینوفن دارد می تواند سردرد یا کمردرد شما را کم کند. اگر سردرد شما زیاد شد، با پزشک خود صحبت کنید.

آزمایش مایع نخاعی نوزاد

برای بررسی مایع نخاع در نوزادان و کودکان، همان روشی که برای بزرگسالان توضیح داده شد، اجرا می‌شود. تنها تفاوت این است که قبل از شروع آزمایش، یک نفر باید کودک را در یک وضعیت ثابت در طول فرآیند نگه دارد. همچنین گاهی اوقات، ممکن است از سونوگرافی برای راهنمایی در زمان آزمایش مایع نخاع در نوزادان و کودکان استفاده شود. سونوگرافی می‌تواند جلوی ورود زیاد سوزن را بگیرد.

تفسیر آزمایش مایع مغزی نخاعی

خوب، من می‌خواهم متن شما را با عبارات دیگری ارائه دهم. برای تحلیل آزمایش ال پی، نمونه به آزمایشگاه فرستاده می‌شود و مایع نخاعی از لحاظ رنگ، باکتری، سلول‌های سرطانی، خون، قند، پروتئین و برخی آزمایش‌های سرولوژیکی مورد ارزیابی قرار می‌گیرد. اما اگر بخواهیم جواب دقیق‌تری به این سوال بدهیم که «مایع مغزی نخاعی چطور تجزیه می‌شود؟» باید این موارد را بررسی کنیم:

1. آزمایشات مستقیم: که شامل مشاهده ماکروسکوپی (مشاهده مایع نخاعی از نظر رنگ، شفافیت و چسبندگی) و میکروسکوپی (شمارش گلبول‌های سفید و قرمز) می‌شود.
2. کشت و حساسیت: در این روش برخی از روش‌های رنگ‌آمیزی مثل رنگ‌آمیزی گرم برای یافتن اطلاعات بالینی اولیه در مورد عامل عفونی پس از کشت، انجام می‌شود.
3. تست‌های بیوشیمیایی: در این مرحله، پروتئین، قند، کلرید، لاکتات دهیدروژناز (LDH)، اسید لاکتیک (لاکتات)، گلوتامین، گلایسین، پروتئین واکنشی (CRP) و شاخص‌های توموری مانند گنادوتروپین جفتی انسان (β-HCG)، آنتی‌ژن کارسینوامبریونیک (CEA) یا آلفا فیتو پروتئین (α-fp) مورد ارزیابی قرار می‌گیرند که افزایش در سطوح هر کدام می‌تواند نشانه‌ی انتشار تومور باشد.
4. سرولوژی و سیتولوژی: یکی از مواردی که از آزمایش مایع نخاعی استفاده می‌شود، اندازه‌گیری سیفلیس پنهان است. از جمله آزمایش‌های سرولوژیکی در این زمینه شامل آزمایش واسرمن، تست بیماری‌های آمیزشی (VDRL) و تست آنتی‌بادی ترپونمی فلورسنت (FTA) است.
5. آزمایش‌های مولکولی: با برخی روش‌های تکثیر ژنوم مثل واکنش زنجیره‌ای پلیمراز (PCR) ، می‌توان اطلاعات مفیدی در زمینه‌ی تشخیص عفونت‌های سیستم عصبی کسب کرد.
6. فشار: مقدار فشار ثبت شده به‌عنوان یکی از مواردی است که می‌تواند به تشخیص صحیح کمک کند.

در جدول زیر حدود نرمال موارد درج شده در آزمایش مایع نخاعی ذکر شده است:

واحد	مقادیر نرمال	توضیحات	شاخص
Mm H-O	منفی		سرولوژی سفلیس
	فاقد سلول‌های بدخیم		سیتولوژی
	۹۰-۱۸۰		فشار
	شفاف و بی‌رنگ		رنگ
	ندارد		خون

سلول‌ها

واحد	فاقد گلبول قرمز	توضیحات	گلبول قرمز
cells/μL	۳۰-۰	نوزادان
	۲۰-۰	۱ تا ۵ سال
	۱۰-۰	۶ تا ۱۸ سال	گلبول سفید
	۵-۰	بزرگسالان

شمارش افتراقی

واحد	مقادیر نرمال	شاخص
%	۶-۰	نوتروفیل
	۸۰-۶۰	لنفوسیت
	۴۵-۱۵	مونوسیت یا ماکروفاژ

کشت و حساسیت آنتی‌بیوتیکی عدم وجود هر‌گونه ارگانیسم                                                              میزان مجاز ارگانیسم‌ها بیوشیمی

واحد	مقادیر نرمال	توضیحات	شاخص
mg/dl	۸۰-۴۰		گلوکز
mg/dl	۷۵۰-۷۰۰		کلرید
U/mL	تا ۲		لاکتات‌دهیدروژناز (LDH)
mg/dl	۴۵-۱۵	بزرگسالان
mg/dl	تا ۷۰	سالمندان	سالمندان
mg/dl	تا ۷۰	کودکان

الکتروفورز پروتئین

واحد	مقادیر نرمال	توضیحات	شاخص
%	۱۲-۳		گاما-گلوبولین
	وجود ندارد		باندهای الیگوکلونال
%	۸-۲		آلفا- یک گلوبولین
%	۱۲-۲		آلفا-دو گلوبولین
%	۸-۱		پره آلبومین
%	۱۸-۸		بتا-گلوبولین
%	۸۰-۵۰		آلبومین

لاکتات/گلوتامین/گلایسین

واحد	مقادیر نرمال	توضیحات	شاخص
mg/dl	۴۰-۱۰	۰ تا ۱۰ روز
mg/dl	۳۶۰-۱۰	دو روز اول تولد	لاکتات
mg/dl	۲۵-۱۰	کودکان و بزرگسالان
mg/dl	۱۴-۶.۵	نوزادان
mg/dl	۸.۵-۵	کودکان و اطفال	گلوتامین
mg/dl	۱۵-۶	بزرگسالان
μmol/L	۱۰-۳		گلایسین
µmol/L	۳۷۵-۱۲۰	در پلاسما

• روزی که آزمایش مایع نخاعی صورت می‌گیرد، از فعالیت‌های سخت خودداری کنید. اگر شغل شما فعالیت بدنی نمی‌خواهد، می‌توانید به کار خود ادامه دهید.
• اگر دردی دارید، از پزشک خود بپرسید که داروی مسکن برای شما بنویسد. یک داروی تسکین‌دهنده‌ی آزاد حاوی استامینوفن می‌تواند سردرد یا کمردرد شما را کم کند. اگر سردرد شما زیاد شد، با پزشک خود صحبت کنید.

سوالات رایج در آزمایش مایع نخاعی

• آیا آزمایش مایع نخاعی  باعث تاخیر در سیکل پریودی بانوان می­شود ؟ طبق گزارش‌های موجود، آزمایش مایع نخاعی هیچ تأثیری روی چرخه‌ی ماهانه ندارد،.

• آزمایش مایع نخاعی چقدر هزینه بر است؟  برای برآورد هزینه‌ی آزمایش مایع نخاعی، باید به آزمایشگاهی که انتخاب کرده‌اید مراجعه کنید و میزان پوشش بیمه‌ای را بررسی کنید. چون هزینه‌ی آزمایش مایع نخاعی هر سال ممکن است تغییر کند.

• آیا آزمایش مایع نخاعی باعث تحریک ام اس می­شود ؟ هیچ منبع علمی این ادعا را نکرده است.

ابزار نوشتن هوش مصنوعی

AI Writing Tools برنامه های نرم افزاری هوش مصنوعی (AI) مانند ChatGPT هستند که به خودکارسازی یا کمک به فرآیند نوشتن کمک می کنند. این ابزارها از الگوریتم‌های یادگیری ماشین برای تولید متن با صدای انسان در پاسخ به درخواست‌های کاربر مبتنی بر متن، مانند بررسی دستور زبان، تکرار و خلاصه‌سازی، انجام عملکردهای خاص‌تر مانند شناسایی خطاهای دستوری و املایی یا بازنویسی متن استفاده می‌کنند. . می دهند

ویژگی ابزار نوشتن هوش مصنوعی

ابزارهای نوشتاری هوش مصنوعی (چت ربات ها، چک کننده های دستور زبان و غیره) از پردازش زبان طبیعی (NLP)، یادگیری ماشینی و مدل های زبان در مقیاس بزرگ (LLM) برای ایجاد یا بهبود متن نوشته شده استفاده می کنند. این ابزارها برای تشخیص الگوها در حجم زیاد داده آموزش دیده اند. سپس ابزارها از این الگوها برای تجزیه و تحلیل ورودی (یا درخواست‌های) انسانی و تولید خروجی‌هایی با صدای طبیعی (مشابه نحوه عملکرد متن پیش‌بینی‌کننده) استفاده می‌کنند.

ابزارهای مختلف هوش مصنوعی را می توان به روش های مختلف برنامه ریزی کرد. به عنوان مثال، ChatGPT، یک ربات گفتگوی محبوب که توسط OpenAI توسعه یافته و در نوامبر 2022 منتشر شد، از ترانسفورماتورهای از پیش آموزش دیده (GPT) استفاده می کند و با استفاده از بازخورد انسانی (RLHF) آموزش می بیند، به این معنی که ابزار برای کمک به آن، بازخورد انسانی را دریافت می کند. آن را به مفیدترین پاسخ ها هدایت کنید.

از ابزارهای نوشتن هوش مصنوعی استفاده کنید

ابزارهای نویسندگی هوش مصنوعی تعدادی کاربرد مفید دارند. در زیر به برخی از این کاربردها پرداخته شده است.

یادگیری تعاملی و مفهومی

ابزارهای هوش مصنوعی می توانند منبع مفیدی برای یادگیری مکالمه باشند. با وارد کردن سوالات، کاربران می توانند در هر زمان در یادگیری تعاملی شرکت کنند.

می توانید از این ابزارها بخواهید تا بازخوردی در مورد کار شما ارائه دهند تا وضوح یا سازگاری نوشتار شما بهبود یابد. با این حال، مهم است که اطلاعات دقیق را بارگذاری نکنید زیرا این ابزار اغلب ورودی کاربر را برای اهداف آموزش مدل آینده ذخیره می کند.

سوالات و طرح های پژوهشی ایجاد کنید

ابزارهای نوشتن هوش مصنوعی را می توان برای ایجاد سؤالات تحقیقاتی بالقوه یا چکیده مقالات استفاده کرد. سپس می توانید پاسخ ابزار را از طریق ویرایش مستقیم پرس و جو یا خروجی تغییر دهید تا نتایج منطقی باشد و نیازهای شما را برآورده کند.

بازنویسی متن با استفاده از ابزارهای نوشتن هوش مصنوعی

ابزارهای هوش مصنوعی مانند ChatGPT و ابزار بازنویسی رایگان Scribbr می‌توانند به شما کمک کنند تا متن را بازنویسی کنید تا ایده‌های خود را واضح‌تر بیان کنید، از تکرار اجتناب کنید و لحن ثابتی را در طول نوشتن خود حفظ کنید.

آنها همچنین می توانند به شما کمک کنند تا منابع علمی را به طور مختصر و روان و بدون نیاز به استناد مستقیم در نوشته خود ادغام کنید. با این حال، برای جلوگیری از سرقت علمی تصادفی، ذکر همه منابع به درستی مهم است.

متن را خلاصه کنید

ابزارهای نوشتن هوش مصنوعی می توانند به فشرده سازی متن با مهم ترین و مهم ترین ایده های آن کمک کنند. این می تواند به شما کمک کند اطلاعات پیچیده را راحت تر درک کنید. همچنین می توانید از ابزارهای خلاصه در کار خود برای خلاصه کردن استدلال های اصلی خود، روشن کردن سؤالات تحقیق و نتیجه گیری استفاده کنید.

شما می توانید این کار را با ابزارهای مولد هوش مصنوعی یا ابزارهای تخصصی مانند خلاصه متن رایگان Scribbr انجام دهید.

تصحیح متن

از ابزارهای نوشتن هوش مصنوعی می توان برای شناسایی اشتباهات املایی، دستوری و نقطه گذاری و پیشنهاد اصلاحات استفاده کرد. این ابزارها می توانند به بهبود وضوح نوشتار شما و جلوگیری از اشتباهات رایج کمک کنند.

در حالی که ابزارهای هوش مصنوعی مانند ChatGPT پیشنهادهای مفیدی ارائه می دهند، ممکن است برخی از اشتباهات را نیز از دست بدهند یا اشتباهات گرامری را در نوشته شما وارد کنند.

توصیه می کنیم از ابزاری مانند سرویس تصحیح و ویرایش Scribbr یا جستجوگر گرامر رایگان Scribbr استفاده کنید.

ترجمه متن با ابزار نوشتن هوشمند

ابزارهای ترجمه هوش مصنوعی مانند Google Translate را می توان برای ترجمه متن از زبان مبدأ به زبان های مختلف استفاده کرد. اگرچه کیفیت این ابزارها بسته به زبان های مورد استفاده متفاوت است، اما به طور مداوم در حال پیشرفت و دقیق تر شدن هستند.

مزایای ابزارهای نوشتن هوش مصنوعی

در حالی که استفاده از ابزارهای نوشتن هوش مصنوعی مزایای زیادی دارد، برخی از داوران محدودیت‌های ابزارهای هوش مصنوعی و معایب احتمالی استفاده از آنها را برجسته کرده‌اند. این معایب در زیر مورد بحث قرار گرفته است.

تاثیر ابزارهای نوشتاری هوش مصنوعی بر یادگیری

یکی از مشکلات بالقوه استفاده از ابزارهای نوشتن هوش مصنوعی تاثیر آن بر یادگیری و مهارت های دانش آموزان است. به عنوان مثال، استفاده از ابزارهای هوش مصنوعی برای ایجاد یک مقاله، پایان نامه یا پایان نامه می تواند بر مهارت های تحقیق، تفکر انتقادی و نوشتن دانش آموز تأثیر بگذارد.

با این حال، برخی از منتقدان استدلال می کنند که ابزارهای نوشتن هوش مصنوعی می توانند برای ترویج تفکر انتقادی استفاده شوند (مثلاً با واداشتن دانش آموز به بررسی خروجی ابزار و اصلاح آن).

ثبات و دقت

ابزارهای تولید هوش مصنوعی (مانند ChatGPT) همیشه قابل اعتماد نیستند و گاهی اوقات نتایج نادرست یا نادرست می دهند. اگرچه این ابزارها برای پاسخ دادن به سوالات برنامه ریزی شده اند، اما نمی توانند صحت اطلاعاتی را که ارائه می کنند قضاوت کنند و ممکن است پاسخ های نادرست یا متناقضی ایجاد کنند.

مهم است که اطلاعات تولید شده توسط هوش مصنوعی را با یک منبع رسمی تأیید کنید.

خطاهای گرامری

اگرچه مولدهای هوش مصنوعی می‌توانند متن نوشته شده را تولید کنند، اما نمی‌فهمند چه می‌گویند و گاهی اوقات برای تشخیص این خطاها اشتباهات گرامری، املایی و نقطه‌گذاری مرتکب می‌شوند.

ir plagiatas اخلاقی

از آنجایی که ابزارهای هوش مصنوعی نویسندگی بر روی مجموعه داده‌های بزرگ آموزش داده می‌شوند، می‌توانند محتوایی مشابه محتوای موجود (که معمولاً نمی‌توانند به درستی به آن استناد کنند) تولید کنند که می‌تواند سرقت ادبی تلقی شود. همچنین، انتشار متن تولید شده توسط هوش مصنوعی به عنوان اثر شخصی شما به طور کلی نوعی سرقت ادبی محسوب می شود و احتمالاً توسط دانشگاه شما ممنوع خواهد شد.

ما توصیه نمی کنیم که دانش آموزان از ابزارهای نوشتن هوش مصنوعی به عنوان جایگزین دروس استفاده کنند. در عوض، ما دانش‌آموزان را تشویق می‌کنیم تا از این ابزارها همانطور که در بالا توضیح داده شد، مسئولانه استفاده کنند تا مهارت‌های نوشتاری و پژوهشی خود را بهبود بخشند.

نکات مهمی که قبل از شروع یادگیری موسیقی باید بدانید

اگر می خواهید یک ساز یاد بگیرید، خوب است نکات ضروری یادگیری موسیقی را به خاطر بسپارید تا بتوانید به طور کامل یاد بگیرید و به موقع یک نوازنده حرفه ای شوید. اولین قدم این است که علاقه فرد را به یک ساز دنبال کنید، سپس با رعایت نکاتی که در این پست آمده است، می توانید مانند یک نوازنده حرفه ای ساز مورد علاقه خود را بنوازید. همچنین حضور در مدارس عالی و یادگیری از اساتید مجرب راه شما را هموار می کند.

نکات مهم در شروع مدرسه

بهتر است هنگام شروع نتایج مناسب تر نکات فنی و آموزنده را به خاطر بسپارید، این نکات مهم است: viola-music.com

انتخاب یک قطعه آسان برای شروع: در بیشتر موارد، معلمان مجرب قطعه ای آسان را برای آموزش انتخاب می کنند که نتیجه آن این است که دانش آموز آن قطعه را به بهترین شکل ممکن اجرا کند.

تمرکز: برای اجرای خوب لازم است هنرجو تمرکز لازم و کافی را داشته باشد تا بتواند زیبا بازی کند.

تست پوزیشن ها و حالت های مختلف: نکته مهم در یادگیری موسیقی این است که پوزیشن های مختلف را امتحان کنید، در واقع باید بدن خود را با تمام وضعیت های مختلف تطبیق دهید و در حالت نشسته تمرین و بازی کنید. دائمی

تعیین زمان تمرین: برای تمرین منظم باید برنامه ریزی مشخصی داشته باشید و آن را دنبال کنید.

زمان تنفس: هنگام پخش موسیقی لازم است به طور منظم نفس بکشید، بنابراین لازم است از معلمان کمک بگیرید و قسمت هایی را که برای تنفس موسیقی نیاز دارید رعایت کنید.

سرعت: برای به دست آوردن سرعت، باید اغلب تمرین کنید.

ضبط: برای دانستن اشتباهات خود باید صدا را ضبط کنید.

نکات مهم در یادگیری موسیقی و هارمونی آن

برای ایجاد حرفه در موسیقی باید تئوری و هارمونی را به طور کامل یاد بگیرید و بدون این دو گزینه پیشرفت نخواهید کرد، در واقع تسلط بر این مفاهیم می تواند سلیقه و احساس شما را در حین نوازندگی بهبود بخشد. بد نیست بدانید که همه نوازندگان حرفه ای دانش و درک کافی از موسیقی دارند و با تمام آکوردها، نحوه اجرای آنها و سایر موارد مهم آشنا هستند.

در بخش‌های تئوری موسیقی حروف موسیقی را یاد می‌گیرید و حس خوبی به شنونده می‌دهید که عمده‌ترین آن‌ها مقیاس، نت‌نویسی، زیر و بمی، گام، پارت، اکتاو، ... است.

مراحل یادگیری موسیقی

برای فراگیری تمامی هنرها باید مراحل خاصی را طی کرد تا فرآیند یادگیری با دقت بسیار بالا و در نهایت نتیجه مطلوب صورت گیرد. در زیر به این مراحل یادگیری اشاره کرده ایم:

یادگیری زبان موسیقی: برای یادگیری زبان موسیقی باید زبان موسیقی، قواعد آن را بدانید و نت ها و آکوردها را بدانید. توجه داشته باشید که نت ها مانند الفبای موسیقی هستند و آکوردها لذیذ خاصی هستند و باید وقت خود را صرف یادگیری آنها کنید.

نکات مهم در یادگیری موسیقی و تمرین قواعد روی ساز تخصصی: انتخاب ساز مناسب و یادگیری نشستن و در دست گرفتن موسیقی نکات مهمی است و آشنایی با کدگذاری قوانین ضروری است.

تمرین و تکرار برای یادگیری درست نواختن: برای تبدیل شدن به یک نوازنده حرفه ای باید تمرین و تکرار خود را چند برابر کنید، اگر آموزش تئوری را با تمرین با تکرار و تمرین زیاد انجام دهید، مطمئناً عالی خواهید نواخت. شما دارید

یادگیری خاص ابزار: همه سازها تکنیک های خاص خود را دارند و باید تمام مراحل تئوری و هارمونی را یاد بگیرند و تمام تکنیک ها را تمرین کنند. به این ترتیب صدایی مفرح و متفاوت ایجاد خواهید کرد.

آموزش تئوری موسیقی و اجرای آن بر روی ساز: این مرحله آخرین مرحله است و شما نتیجه کار خود را می بینید و باید تمام مطالبی را که آموخته اید روی ساز پیاده کنید و آن را به درستی بنوازند.

نکات مهم برای یادگیری موسیقی و انتخاب بهترین ساز برای شروع

برای شروع نواختن موسیقی باید شرایط روحی و جسمی خود را در نظر بگیرید و همچنین ساز متناسب با علایق و نیازهای خود را یاد بگیرید. به یاد داشته باشید که هنگام یادگیری یک ساز، علاقه در درجه اول قرار می گیرد تا بتوانید پیشرفت خوبی داشته باشید و صدای مناسبی ایجاد کنید. برای بزرگسالان، بهترین انتخاب برای مبتدیان ویولن، پیانو و گیتار است.

این ساز بسیار جالب است و همه می توانند با تمرین و تکرار آن را به صورت تخصصی یاد بگیرند و از جذابیت آن لذت ببرند. موسسه آموزشی آوای هیوا با کارشناسان مجرب به کودکان و بزرگسالان کمک می کند تا انتخاب درستی داشته باشند، به عنوان مثال کودکان علاقه زیادی به سازهای کوبه ای دارند و می توانند پیشرفت چشمگیری داشته باشند. پیانو یک ساز عالی برای کودکان و بزرگسالان است و بسیاری آن را دریافت کرده اند.

در آموزشگاه موسیقی آوای هیوا سازهای مختلف را بیاموزید

افرادی که علاقه مند به یادگیری هنر و موسیقی هستند باید آموزشگاه مناسب و مناسبی را انتخاب کنند تا بتوانند سازهای مورد علاقه خود را در محیطی امن و آرام با اساتید عالی و مجرب بیاموزند. در آموزشگاه آوای هیوا تمامی اصول طبق ضوابط و کاملا اصولی تدریس می شود و همه افراد پس از یادگیری به نوازندگان حرفه ای تبدیل می شوند; البته به خاطر داشته باشید که تمرین مکرر در یادگیری یک ساز بسیار مهم است.

در این آموزشگاه بستری را در اختیار شما قرار داده ایم تا بتوانید به سرعت موسیقی مورد علاقه خود را یاد بگیرید و اگر شما و فرزندانتان به موسیقی خاصی علاقه مند هستید، آن را به صورت ابتدایی یاد بگیرید.

نتیجه

موسیقی گستره وسیعی دارد و هر فردی با توجه به سلیقه و استعداد خود می تواند ساز مناسبی را انتخاب کرده و به صورت حرفه ای آن را دنبال کند و نکات مهم آموزش موسیقی را در نظر بگیرد. یادگیری موسیقی جسم و روح شما را درگیر می کند و ذهن شما را آرام می کند. برای تبدیل شدن به یک نوازنده حرفه ای، همین حالا با ما تماس بگیرید و به کلاس های اساتید مجرب ما بپیوندید و بهترین ها را دریافت کنید.